Yâdınla teselli olurken ne haldeyim bir bilsen, ibretle nazar etsen
Ufuklar bir bir perdelerini çekip karanlığın kollarına şevkimi göç ettirdiğini bilsen
Bahtım için nihayetin çığlığı hüzünle seslenirken, sinemin hıçkırıklarını dinlesen
Ne kadar çırpındığımı görsen, gönül kapımın kapandığını artık kime söylesem
Ne yapayım ki
Senden sonra ruhum sancılar sağanağında
Kalbim burukluğuyla hüzün karasında ve gözlerim boşalınca
Başımı öne eğiyorum
Hissiyatımı demleyerek hicrana adımlıyorum
Bir gün hatırlarsan…
Hali melalin ile şad edip, ruhumun hüznünü kalbinde bulursan
Baharın letafetini, günün şevkini, gecenin efkârı derdini, bilinmeyenlerde inleyenleri
Aklın sezgisi, ruhun yetisi, gözün boyun büktüren busesi akla gelsin o vakit seninsin
Ne hikmetse hala direniyorsun
İçinde kaybolduğun girdabını farketmeden sessizce inliyorsun
Akıttığın gözyaşlarını heveslerine malediyorsun, mağfireti niçin göremiyorsun
Uluhiyeti şehretmek için niye geçikiyorsun, takkik edip felahın için direnmiyorsun
Hicrana bezenen yüreğim
Çınar altında tarih soluyordu
Saçlarıma düşen yapraklar
Kopan aşkı mı hatırlatıyordu
Gökyüzü alımlıydı kararan için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!