Mustafa Çelebi Çetinkaya Şiirleri - Şair ...

Ne gündüzüm aydın ne gecem kara
Meçhul bir yoldayım bitmiyor beyim!
Büyüdü, büyüyor sinemde yara
Kederler yolumdan gitmiyor beyim!

Bu nasıl çiledir çektim dolmadı,

____
dağıldı afak
__sen yada sen diye yazıldı varakalar...
kavli bozuldu sukutun___
____
____

......
......
Ne güzel yağmur yağıyordu öyle. Yağmur neyse de rüzgarda her esişin de deli bir ayaz getiriyordu. Oysa dün ilk maaşımı almış, bugünde annemi ve kardeşimi gezmeye götürmeye niyetlenmiştim.
Nasip değilmiş deyip odama geçtim. Vakit geçmek bilmiyordu. Evde kalışımı değerlendireyim diye kitaplığımı boşaltıp temizledikten sonra yeniden dizmiş ve ortalığı toparladıktan sonra bilgisayarın başına geçip bir şeylerle uğraşmaya başlamıştım. Yağmur ve şimşeğin azametine dayanamayan elektrikler gidince öylece kalakaldım. Dün ne güzel hava vardı diye içerledim, günlük güneşlik... Fakat yağmurun ardı sıra bir gökkuşağı ve sonra; ... ilkbahar bu olsa gerekti. Üzerimi değiştirip çıkmaya hazırlanırken telefonum çaldı. Arayan sözlümün iş arkadaşı Tuğbaydı. “Yasemin rahatsızlandı, acil hastaneye getirdik” dedi nefes nefese. Elim ayağım birbirine dolanmıştı. Hangi hastane bile olduğunu sormadan kapattım telefonu, apar topar evden ayrılıp hastanenin yolunu tuttum.
Doktor kesinlikle görüşmeme müsaade etmiyordu, çıldıracak gibiydim. Rahatsızlığı neydi, neden görmeme müsaade edilmiyordu. Koridorda bir o yana bir bu yana dolanırken Tuba ile göz göze geldik. Bir şeyler gizlemeye çalışıyor gibiydi ve tedirgin... Kolundan sertçe tutarak gözüme ilişen ilk koltuğa oturttum.
_ Allah aşkına söyle Tuba, ne oldu nedir bu olan?

___>__>__>__>__>__

Yudum yudum tattığım bir hazdır sensizlik,
Bakışların arasında gidip gelen bir yokluk telaşı gibi.
Bir çare misali her tebessüm.
Hani her şarkıya bir nakarat daha eklerken gözlerin

"Gönlümde açmadan solan Bir gülsün
Her zaman gamlıyım Her zaman üzgün
Beklerim yolunu Aylar boyunca
Yeter ki gel bana Senede bir gün,"
____Dillerden düşmeyen bir şarkıdır sene de bir gün.
Der ki bir gün olsa bile yine gel.....

Toprağa vurgun can
Ki can zaten geldi topraktan
Ve daha büyük nimet var mı başka; insan olmaktan?
Ana karnında başlar çile
Ve ağlayarak merhaba der bebek dünyaya
Sonra bir büyüme telaşı bitmeyen

___>___>___>___>___

Tekerrür ediyor acılar
Farkı yok bugünün dünden, dünün yarından…
Tek değişen kimliğim!
Yine de eksik birkaç soru kaldı: “Ben Kimim? ”

____
Umut; yaşamın günahkar yüzüdür!
İşte iki yüzlülüğü hayatın;
Hem günahkar, hem umutvar......_____

__
__
__ kızım bana Ozan’ı gönder
__ peki, Sabri Bey, hemen gönderiyorum efendim!
Son günlerde işlerde ki aksaklık ve tahsilâtların yapılamaması ve bir de ekonomik kriz… Sabri Bey çareyi personel sayısını düşürmekte bulmuştu. Bir bacağı olmadığı için fazla verim alınmıyor düşüncesiyle aklına ilk gelen isimdi Ozan! Oysa tek bacağı ile bile bütün işlere koşuyor ne görev verilirse canla başla yerine getiriyordu. Patron seni çağırıyor dendiğinde avans talebinin onaylandığı sevinciyle koştu, usulca çaldı kapıyı;
__ beni istemişsiniz Sabri Bey!

şimdi tutsak duygularım
bir kuvvet engel oluyor sana ellerimi uzatmaya
seni mutsuz etmekten korkuyorum
oysa sensiz gecelerin işkence olduğunu bir bilsen
sensiz güneşin üstüme hiç doğmadığını...
ve bir duysan hıçkırıklı göz yaşlarımı