Kaç savaştan çıktık,
kaç ölümden döndük
asırlarca kılıçlar kesemedi bileklerimizi,
mancınıklar yıkamadı bedenimizi,
binlerce atın terkisine atıp ölümü
bir deli
belki de hep deli
aklımdan geçenleri düşündümde
ne zaman akıllıydım
diye
cevapsız kaldım
her ölüm bir yalnızlıktır
bu yüzden hıçkırır yürek
bu yüzden akar gözlerden yaşlar
her ölüm bir terkediştir
bu yüzden nefesler tutulur
gözlerindeki özlem yüklü yağmurları
Özledim
çıplak olduğum anda bile
sevgiyi hissettiren ve özleten bakışlarını
özledim
kim bilir ne zaman çarpışır
akrep ile yelkovan
neden saniyeyi görmezden gelir insan
oysa
hem akrebi hemde yelkovanı yürüten
Saniye değil midir
Sakladım geceyi,
demir parmaklıklar arasından içeri alarak.
gece penceremde ayna idi
yıldızlar doğurmuştum gözlerimden geceye..
sırrımı gece tuttu
ve
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!