Bildiğin bütün kelimelerle sevmelisin beni
ve yine
bildiğin bütün dokunmalarla sarılmalısın bana
çünkü
bu yolculuk seninle başladı
ben çocukken diye başlayan öğütlerimiz var artık,
babam da her söze başlardığında
biz çocukken derdi.
hep çocukluğumuzun kalıntılarını taşıyarak büyüdük.
Ben çocukken çocuktum çocugum,
içimde deniz yüklü fırtınalarla
ben geldim
hani an olur tarifsiz kalırsın ya
idam edilmiş düşlerin kıyısında
koşarsın koşarsın
ne sen yetişirsin
Bütün cinayetler beni doğurur
Bir intihara meyillenir karınca gidişi zaman
Gökten üç elma düşer
Yer yer doymaz
açgözlü sevdalar
çok uzaklarda
uzaklarda ki bir kentin sokaklarında
uzaklarda ki bir kentin sokaklarında ki sabahın ayazında
bir aşk doğmuş
kimi zaman çöpçüler
kimi zaman çöpleri karıştıran çingeneler görmüş
bir gözlerine bir gözlerime
aldım koydum yüreğime sen
aldın koydun yüreğine ben
ikimizde birbirimizde BEN
yürüdüğüm yaşam adımlarım ahesteden
Sana sonsuzluğumun içinde
Bir yer yaptım
Sonsuzluğum doldu sığmadın
Sana hayallerimin içinde
Yer açtım
Hayallerimden de taştın
Benim acılarımla
hüzünlerim beslenir
karla karışık yağan yağmurda
kar tanelerini sayarım
yağmuru içine çekerken saçlarım
Henüz kalkıp giden bir uçağın
kanatlarındaymış gibi geliyor
sensiz geçen anlar,
birden uzaklaşan
ve
kaybolan görüntülere
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!