Başladık bir harmandan,
Boyun büktük zamana.
Nice ağaçlar bizdik;
Niye büktük boşuna?
İşlenmeyi beklerken
Bir kere sevdim,
İlk kez mutluluk hissettim.
Allah'ım bu nasıl saadet?
Daha geç unutucam sanırım...
Sevdim herhalde!
Bir kişiydin sadece;
Bir kalptin öylece...
Bu çok mu önemliydi?
Bire indirgendin işte!
Kelimenin önemi ne?
Kusursuz bir nesne mi?
Kim dört dörtlük olmuş ki?
Şunu anla yâ "adem"!
Dolu taraf tam mı ki?
Eksik olan insanlar
Gözlerinden akan yaşlar
Yağmura karıştı.
Çağresiz kaderine küser bir çocuk;
Umutsuzluk neden bu kadar baskın çıktı?
Dertler alıp götürdü
Bir insanın gözlerine dalıp
Gitmek için engin madenleri...
Bu kadar mı zormuş geçmek aşıp?
Rüzgarları deli deli...
Çıkış kapandı işte!
Ateşle kül olmuş...
O umut ki kurtuluş.
Cellada meze düşler
Kıssadan sa yok oluş...
Hani bir gün denir!
Bedenin şahlanmaz.
Suretin vücut bulmaz.
Tamam, o zaman asıl
Toprak ne kadar atılsa az.
Ama fani cesed daha baki.
Herşey boşken dünyada
Birtek sen vardın bana.
Gözlerim ışıldadı;
Çünkü seni gördüm karşımda.
Bir kelimenle savrulur saçım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!