İnsan başlıyor bir kenardan...
Toslasa da nafile imiş.
Sanki mutlulukla girmiş;
Kandırma beni, hangi han?
Üzüntülerini yakan bir kıvılcım;
Bir mahşerim, ortada kaldım.
Zorla geleceklerle doldum taştım.
Hele bir de acıyı ben yaşayınca...
Ortalık yerde naralardı sancım.
Bilmiyorum, bu böyle bir hikaye...
Ellerinin arasında kayıp giden zamanı,
Tuzla buz etmenin önemi ne her ânı?
Süratle ilerlerken aştığın her yolu
Bir şair edasıyla işlemek de neymiş?
Hafif metafizik biraz sürrealist...
Bir muhabbet iki sohbet...
Yüze gülücük nedenim,
Ey iki masum yanakçık!
Sıkılmayı hakettin.
Sana demiştim güzel göz:
İnsan uzaktayken anlıyor
Sevdiğinin katlanmış özlemini.
Sanki yaşıyormuş gibi hissediyor
Aşka bakan gözleri.
Şimdi yalnız bir kuşum, kaldım;
Eskiden bir zamanda
Arap Yarımadası'nda
Düşünceli bir şekilde
Vahiy gelmiş Hz. Muhammed'e
Fazla kişi inanmamışsa da
Seni, bir gül gibi
Sineme saraydım.
Ey sevgili! O güne mi
Özeldin ve sahi?
E! Hani bitemezdin?
Bir bakıyorum da
Ben ne hale gelmişim?
İlk defa bir kişi yaptı.
Ve sonuç: kendimden geçmişim.
Bana aylar öncesinden dense
Bir baktım, bir güldüm
Sonra mecnuna döndüm.
Afalladım belkide;
Çünkü seni görmüştüm.
Ben yerini ayırdım;
Seni sensiz yaşıyorum.
Her hecede, her mısrada...
Doya doya, haykıra haykıra...
Biraz da damlalar akıta akıta...
Seni duyuyorum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!