Biz hayatın elemanıyken,
Hayatmış bizi sarıp geren.
Sur edilmişim bir kaleye...
Yok mu ki kurtarmaya gelen?
Yine karış karış bir çıkmaz...
Beşerî zaman olmuşken bu fânū sta,
Fanî isek bu çırpınış da boşuna.
Peki niye bu camlar kalbime
Her biri beni kanatsım diye..?
Sıkıştım burada, çıkamıyorum.
Hayat ne kadar kıymetli imiş;
Oysa harcamak, bir dakikayı geç
Bir saniye bile, kolay değilken...
Oysa insan, gözü dönünce
Ne kadar kolay harcıyor imiş;
Her lahzada kaderini, derdini,
Oysa bir günlük maceraydı;
Bilmezdim bu kadar derin,
Bu kadar manalı duygularımı
Açığa vuracağını bilemezdim.
Hayatta büyük konuşmayacaksın!
Bir heceye bir ömür...
Nasıl bir oyun ki zor?
Sen aşık derken
Maşuk nerede bir sor!
Bir ömrünü daha sınırlamadan
İşte! Elimdeki kalem,
Altında ıslanmış sayfalar;
O dayanıklı suratlar...
Her harften çıkan göz yaşına...
İşte! Yol arkadaşlarım...
Bir zaman tüneli
Esir etti beni.
Mağdur olan bendim;
Maşuğum gitmişti.
Son sürat sevgimdin.
Saatler geriye çekildi.
Gözyaşlarım tutsak oldu.
Söyle hangi söz
Tanımlardı doğruluğu?
Mukaddes bir dil,
Ama...
Kaç cümleydiki sana bu roman?
Sadece noktadan ibaret.
Oysa bir kelime de mi bu kadar yüktü
İnsana sebepsiz mazeret?
Can yaktı, canım acıdı;
Sen kim gönlüme ansızın basan
Bir sel oldun bu bedenden
Bir parça olduğun günden;
Ferah tomurcukları sayarken seni.
Hakikat sayfalardan, nakşedilmiş sözlerden...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!