Mukim İşbilir Şiirleri - Şair Mukim İşbilir

İstanbul’a sis çöker,
yüreğe hazan düşer.
bulutun adı kasvet,
gönüle hüzün düşer.
simsiyah olmuş deniz,
çırpındıkça çırpınır.

Biryerlerdeyim; pusulasız iklimsiz
Biryerlerdeyim ki; yönüm tarifsiz
Kesiyor yollarımı ecinler, kaldırımlar
Çakıyor beynimde apansız yıldırımlar
Ne yana varsam,çıkmayan yollar
Alın götürün diyorum,

Deli çaylar gibi,çağlayıp aktım
Şiirler büyüttüm,şarkılar yaktım
Sabırla bekledim,yollara baktım
Herkes anladı da,sen anlamadın

Sözler boğum oldu,dil yârelenir

Sevda denen lanet illet
Sabır taşı ol da sabret
Anlaşılmaz bu melanet
Yüreğimden vurdu beni

Uyku tutmaz geceleri

kediler, kediler
siyah kediler
sokağın kıralı
biziz dediler
siyah kediler
karakediler

Şu fani dünyadan, acep ne buldum?
Bir vefasız yarin esiri oldum.
Bilmem bulmak için çok mu aradım?
Sonunda sevdayla hicranı buldum.

Allah’ım gönlümün suçu ne idi?

Ezan çiçeğinin açtığı kadar
Açsaydın ömrümde,ne olurdu yar
Kelebeklerin,kısacık ömrü kadar
Uçsaydın gönlümde,ne olurdu yar

Gel artık bitsin,kederim ey yar

Soğuk iklimlerin,sıcacık yüreğisin
Bütün ihanetler,bırak sende erisin
Bembeyaz bir sevda,zirvelerin gülüsün
Baharın özlemi,karçiçeğim,kardelen

Ulaşılır sevdam,çocukluk aşkım

Yazmışsa ezelden Levh-i mahfuzda
Silmeye mecalin olur mu sandın
Ayrılığı kaderde yazmışsa Hûda
Ermeye fermanın olurmu sandın

Ol ve öl emriyle Kadir-i mutlak

Büyük Meclis toplanmış, sorun çözmek hay’ında
Kim ne diyorsa desin, benim aklım ‘’mayın’’da

Öküz kasabı kesmiş, bütün işler ray’ında
Çözdük sorun kalmadı,takıp kaldık ’’sayın’’da