Mukim İşbilir Şiirleri - Şair Mukim İşbilir

Seni ahde vefa sadık bilirdim
Yanılttın gönlünü dar ettin bana
Sitemleri dahi ödül bilirdim
Hayatı ecelden zor ettin bana

Gitmeye bin türlü sebep arama

O bir ulu çınardı, kökü tanrı dağından
Uzanırdı dalları, Altaylar’dan Tuna’ya
Almıştı edebini, ceddinin benliğinden
Söğütte Edebali, Türkistan’da Yesevi’den

Yakardı ciğerini, Çeçenya’ nın çilesi

Ömrümü içiverdi
Bir bir solan gölgeler
Ne çabuk geçiverdi
Uçuverdi seneler

Dönüşü yok günlerin

Mühür vurmuş diline
Yürek suskun konuşmaz
Salmış bahtın yeline
Gönül yâre kavuşmaz

Susma öyle ne olur

................................................Düş’tü/düştü
düştü
yalnızca
düş’tü
gökyüzüne
ay düştü

Açabilsem gönlümü,görsenki neler var
Anlatsın sana bir,bir,dilsiz yüreğim
Ruhumda,ne dinmez fırtınalar kopar
Dindiremezki sensiz,dilsiz yüreğim

Çağlayanlar koparır,yıkar bendini

Sev dedi gözlerin, hiç sormadı ki bana
Çekme gözlerini, bakayım kana, kana
Dalıp da gideyim,okyanus gözlerinde
Eriyip tükeneyim o tatlı sözlerinde

Bütün saatler dursun,öylece kalıversin

Şirazeden çıkmış, şu bizim dünya
Dostum denilecek adam bulmak zor
Adamlık ahkâmıyla geçinir güya
İnsanlıktan nasip,alan bulmak zor

Kiminin işi, hep hile, desise

Sen biriktirdim bu gün yine
Afili yalnızlığımın gölgesinde
Korku dağlarımın eteklerine
Gözlerlerinin işgalinde ruhum
Hasret prangaları yüreğimde

Yakın etmek için cümle uzağı
Bozmak için hain, melun tuzağı
Mamur kılmak için yurdu otağı
Dirlik için bir olmaya var mısın?

Gönülden, gönüle köprü kuralım