Mukim İşbilir Şiirleri - Şair Mukim İşbilir

Bir deli sevdaya saldı gözlerin
Bil ki derdim artık deva bulmuyor
Aklımı başımdan aldı sözlerin
Yokladım bu gönül sensiz olmuyor

Gökteki en uzak yıldızım sensin

Basiret yok,feraset yok ahmaksın
Gölgesini dev sanacak korkaksın
Lafı çevirmekte çokta kıvraksın
Lüzumundan fazla kaldın lüzumsuz

En büyük hünerin hile desise

Rahmetin deryasından,
miskal, miskal dökülen.
hasreti yanık buğdayların
yonca dalında can suyu
inci, mercan gibi parlasın
yağsın sicim sicim gökten

Fena yakmış abayı
Bizim garip Mülayim
İşten eve dönerken
Görmemiş arabayı
Sanki yiyecek gibi,
Çekerken sigarayı

Saplandı kalbime bir mızrak gibi
Tarifsiz bir sızı oldu gözlerin
Korkarım ecelim olacak gibi
Sel olup gönlüme doldu gözlerin

Ah o merhametten uzak gözlerin

Ah be felek, bu ne çözülmez bilmece,
Çözemedim ki sırlarını ben senin
Bir an’ın bir an’ını tutmaz mı senin
Aleme gündüz oldun, bana hep gece

Kimini güldürürsün, kimine kahır

Yüksek olur, kartalların yuvası
Karga gibi, kuru dalda tünemez
Kavi ise, koç yiğidin sevdası
Küçük gölde, boğulsa da sönemez

Korkak ile çetin yollar aşılmaz

Güneşin kızıllığı
Öpüyorken alnından geceyi
Ben hâlâ kırık dökük
Ve hâlâ viraneyim
Fısıldıyorken rüzgâr
Eylül hüznüyle o tek heceyi

Düştü yine takvimden
Sararıp solan bir gün
Eriyip akıp gitti
Vadesi dolan bir gün
Gazel düştü dalından
Düşlerim yazdan sürgün

Yokluğun yetti artık,hasret kaldık yüzüne,
Göster sürgünlerini,göster artık kardelen.
Bekliyoruz günlerdir,Ümide müjde diye,
Erit buz dağlarını,erit artık Kardelen.

Seni ak karlar örtmüş, bizi karabulutlar,