Mukim İşbilir Şiirleri - Şair Mukim İşbilir

Bataklık gülleri her bir köşede
Gülhane de gül kalmamış,Efendim
Saka gibi öter olmuş bülbüller
Ar haya’dan iz kalmamış,Efendim

Değiştirdik aşkı mana kökünden

Gülüverdi gülü/verdi
Gül gönlünden gülü/verdi

Alıverdi alı/verdi
Al renginden alı/verdi

Mevsim bahardı giderken
Sessizce veda ederken
Yaz geçti kış bitti derken
Bekletme, gel neredeysen

Aynada yüzün solmadan

Bugün duygularım yine firarda
Bilinmez bir sevda cezbesindeyim
Eriyip tükendim,aşk deryasında
Bir yağmur damlası,katresindeyim

Gizli gizli yanar aşkın elinden

Payım alıp bu dünyadan
Bir mechule gidiyorum
Demir alıp son limandan
Açıklara gidiyorum

Izdırabım felah bulmaz

Dost deyince akan sular dururmuş
Yüreği gümbür, gümbür sevgi vururmuş
Hem ana hem baba, hem yâr olurmuş
Candan öte, can olurmuş, cana dost

Dağ gibi yüceymiş, bağrı da geniş

Bu şehir var ya
Ah! bu koca şehir
Adımı anmadan,
Veda etmeden,
Çekip gittiğin bu şehir
Şimdi sensiz ve sessiz

Evin şımarık çocuğu,
Kumara verdi gocuğu
Beğenmez eti sucuğu
Seni gidi mirasyedi

Unuttu anayı atayı

Toprağa tohum,
Ateşe su,
Aşığa maşuk,
Gölgeye ışık,
Bülbüle gül,
Güle sarmaşık,

Hazan bağımda açan, al kırmızı goncaydı
Varla yok arasında, mücerret bir rüyaydı
Kim bilir belki de o,bir zümrüd-ü ankaydı
Dokundum kanadına, o an elimden kaydı

Seyre daldım uzaktan, aldı götürdü beni