Mukim İşbilir Şiirleri - Şair Mukim İşbilir

Topladım mevzilerden, bütün kelimeleri
İmbiğinden sıkarak,böldüm hecelerine
Katlettim birer birer, yetersiz cümleleri
Susarak indim şimdi, mâna hücrelerine

Bıraktım bir kenara, bozuk bir tüfek gibi

Hale bak şu hale bak!
Olmaz böyle rezalet!
Hata üstüne hata,
Olmaz böyle garabet!

Düşündükçe delirdim,

Gelecekler bir gün
Yırtarcasına geceyi
Haşmetle girecekler
Kül şehrinden içeri
Surdaki gediklerden

Bilinmeyen bir muamma, onu da BİR bilen var
Silinmeyen yazı amma, dualarla silen var
Hakk’ın tecellisidir bu, ağlayan var gülen var
Kudretinden sual olmaz, görülmezi gören var

Yazar levh-i mahfuz da, Rabb’in ezeli ilmidir

Bu dünyanın kahrı bitmez
Bırak vaveylayı gönül
Zor sevdaya derman yetmez
Bırak vaveylayı gönül

Yanarsın aşkın narına

Sana göre değil,sevda dediler
Cay dedi yüreğim,cayamadım ki
Çok yıl oldu artık, gelmez dediler
Say dedi yüreğim sayamadım ki

Yangın yeri artık,gezdiğim yerler

Bir o yana bir bu yana vurmayın
Bu gün efkarlıyım durun dalgalar
Bende ki bu hali sakın sormayın
O yarden bir haber verin dalgalar

Söyleyin acaba ne derdiniz var

Izdırap veriyorsa, bu sevda ikimize
Sen üzülme ne olur,ben senden gideceğim
Emanet ettim sana, iyi bak sevgimize
Yeter ki unutma, ben senden gideceğim

Gitmek zor biliyorum, mecburen gideceğim

Yanık türkülerden hasret tüllenir
Çoban kavalında sevda dillenir
Düşer bam telinden,bende demlenir
Alır fersah, fersah, yare götürür

Ben her sabah sana gelirim

Teröre lânet olsun!

Yeter artık beyim! hamaseti¹ bırakın
Dost kim? bela kimden gelir,iyice bakın
“Kanı yerde kalmaz” laflarını bırakın
Yeter artık gerildik,şaşacak feleğiniz