Müjgan Asıl Kefeli Şiirleri - Şair Müjga ...

Lal olmuş dili veda bile etmeden
Suskun gitmeleri
Sebepsiz ayrılıklar
Gidenin arkasından tutulan yaşlar
Zaman içerisinde kapanmayan yaralar
Ne çok ilham olur şaire bu olaylar

Ayrılıklara veda etmiştim çoktan
Kapılar vuslata kilitlenmişti hiç yoktan
İki üç cemre düşecekmiş uzaktan
Kabuk bağlayan kalbimi kanattin ve ben bittim
Bir ateş yakıp arkana bakmadan gittin

VARMISIN
Ellerimiz bir daha hiç ayrılmasın.
Gözlerin benden başkasına artık bakmasın.
Aşk yağmurlarında benimle ıslanmaya,
Var mısın?
Dönüşü olmayan bir yola çıkmaya,

İstemeden gözlerim yine sana daldı
İstanbul....
Hayra yormadığım rüyaydın
Oda çok gerilerde kaldı
Yedi tepeydin içine sığdıramadın beni
Un ufak ettin hayallerimi

Gözlerinde ki perde gizliyordu duygularını
Anlamsız bakışların da sevgi var mıydı?
Kırık kalemden düşen satırlar da,
Aşk sözlerinin yerleri eksik yazılamadı
Şaşkın!
O, büyük sevgi nasıl silinmiş,

Yalnız dolaşıyorsan tanımadığın sokaklarda
Bir tekme sallıyorsan ayağına dokunan taşa
Arkanı dönüp siliyorsan gözlerini koluna
Mutlu çiftleri gördüğünde bükülüyorsa boynun
Seni en iyi ben anlarım.

Yeniden açarsam gönlümü sana
Gem vurduğum yüreğimin zincirlerini kırarsam sonra
Aklıma düşerse seni tanıdığım sevgi dolu günlerim
Arka arkaya devirisem boş kadehleri
Orada dur!
Seni hayatıma alamam

AŞK DİRENİŞLERE TESLİM


Serçe gözyaşlarını dökerken
Direnişlerime teslim oldu yufka yüreğim.
Aşkına

Bu sabah bavullar dolusu terk edişler başladı
Ve ardından gözyaşları derinden
Ağaç dalında kalan bir kaç yaprak hışırtısı
Bir kumru çam kenarında yalnız
Sokağımda senin sensizliğin

Yarın güneşimi erken topla
Kamaşır gözlerim doğmasın bana
Yağmuru yasakla düşmesin tek damlası kıraç toprağa
Bükül-sün çiçeklerin boynu,
Kurusun goncalar dalında
Varsın bahar gelmesin hasatlar kalsın tarlada