Müjgan Asıl Kefeli Şiirleri - Şair Müjga ...

Dur ağlamasın gözlerin bu neyin telaşı
Neyin feryadı?
Buradayım daha gitmedim ben
Özlemlerim demini almadan
Katran karası mevsimleri toplayıp
Bavula koymadan

Yağmurlu bir cumartesi sabahı
Kirpiğimin korunağında sırılsıklam yine gözlerim
Bir kere dokundu yüreğime aşkın sıcacık elleri
Dudaklarım kızıl ötesi
Yanaklarım nemrut güneşi
Milena oluyorum tüm mektuplar da

Gece; kendi yalnızlığının gizemine,
''Onu da'' yanına katarak çekti içine ve şefkatle
Tuttu yüreğinden.
Sol yanının feryatlarını bastırdı mahirce.
Çakmak çakmak nemli gözler dolunay gibi parlak
Silindi korkular gereksiz.

Görüyorsun acele etmiyor her şeyi ağırdan alıyorum
Karanlığın perde gibi gözlerime inmesini beklerken
Bir araya topladığım sevgimi
Kalan zamanımın içine sığdırmaya çalışıyorum.
Malum; giderken sessiz - sessiz ağlayacağım ya
Gözyaşlarıma şahit olursa benden başkası

YALNIZ SAATLER
Bu günde yalnız saatleri me,
Merhaba dedim.
Dünyaya geldiğim ilk dakikalarda başladı
Yalnızlığım.
Ben yıllarca bu eserin bestesini yaptım.

Günlerdir dert yağmurlarından kurumadı gözlerim
Ters giden bir şey var bu günlerde
Mevsimler zamansız geçiyor hayatımdan,
Bir yerinden yakalanmıyor.
Takvimler unuttu yaprak dökmeyi
Ayak uyduramıyorum ömrümün akışına

İki ara bir derede kalmışlığına,
Geçit vermeyen serzenişler, sıratta bir adım geride.
Gitmekle kalmak arasında ki kararsızlık muhakemesi
Zifiri karanlığa teslim ettiği gözleri
Gerçeklerle ters istikamette
Kaldığı an, biliyor ki alev-alev cehennem ateşi

Uzun cümleler arasındaki virgülüm değilsin
Çünkü ara vermeden seviyorum seni
Satır satır heyecanla yazıyorum
Anlam yüklüyorum keliemelere
Sitemli imalar saklansada içinde
Şiir gibi seviyorum bilmesende

Dün gece sen uyurken

Lambalarını kıstım odanın

Loş duvarlara gölgesi vurmuş kirpiklerin

Ritmi bozuk bir kalple çıktım karşına
Gelip gidiyorum sen ve yaşam arasında
Hayat ver varlığınla
Sen tut ellerimi
Sakın yarı yolda bırakma
Dışarda yağan kar