Müjgan Asıl Kefeli Şiirleri - Şair Müjga ...

Bir eylemi olmalı susup konuşmayan dilinin
Bu neyin protestosu?
Gemileri yakıp giden sensin
Her bakışın altında gizlenen imalar
Kaçışlarının yeni bir bahanesi
Zirveye tırmanıyor yine kıskançlık nöbetlerin

Biliyor musun?
Senden önce gözlerime doğuyor diye
Güneşe sitem ettim.
Bu sabah senin ışığınla uyanmak istedi kalbim
Oysa; yağmur bulutlarını da saklamıştım
Geçeceğin yolları çamurlarından arındırdım

Araya yine mesafeler mi giriyordu plansız
Ne zaman kalkacaktı ayrılığın perdesi
Deniz gözlerindeki mavi mavi dalgalanma
Yakın mıydı?
Yakın mıydı bakışlarındaki vuslat?
Aşka iki bilet vardı sol cebinde

İlk kez ayrılıyorsun benden bir tanem
Ay tam denize düştüğü saatlerde
Ağır ağır
Gecenin karanlığı iniyor yüreğime
Avuçlarıma bıraktığın
İki damla gözyaşına tutunuyor

Fay hatlarında sıkışıp çaresiz hissetsem de kendimi
Med cezirlerinde çalkalanıp yükselse de gönül sularım
Üzerime bardaktan boşanırcasına yağsa da dert yağmurları
Arkasını dönüp elini çekse de dost bildiklerim
Ve onlara inat
Gün gelecek arkamda bıraktığım dünlere tebessüm edeceğim

Süslü kelimelerden oluşan ithaf şiirleri bekleme
Yazdıklarımın hepsini geri alıyorum senden
Gelişi güzel de karalamayacağım
Aramızda ki köprüleri yıktım ulaşamayacaksın
Ulaşmayacağım sana
Ve bitti…

Sana zincirledim kendimi
Geçmişimi yarınımı,
Kalan ömrümün tamamını
Kelepçeli yüreğim yüreğine
Gönüllü mahkûmum kaderim işte,
İşte ellerinde.

Dur ağlamasın gözlerin bu neyin telaşı
Neyin feryadı?
Buradayım daha gitmedim ben
Özlemlerim demini almadan
Katran karası mevsimleri toplayıp
Bavula koymadan

Yağmurlu bir cumartesi sabahı
Kirpiğimin korunağında sırılsıklam yine gözlerim
Bir kere dokundu yüreğime aşkın sıcacık elleri
Dudaklarım kızıl ötesi
Yanaklarım nemrut güneşi
Milena oluyorum tüm mektuplar da

Gece; kendi yalnızlığının gizemine,
''Onu da'' yanına katarak çekti içine ve şefkatle
Tuttu yüreğinden.
Sol yanının feryatlarını bastırdı mahirce.
Çakmak çakmak nemli gözler dolunay gibi parlak
Silindi korkular gereksiz.