Müjgan Asıl Kefeli Şiirleri - Şair Müjga ...

Yüreğim yine yokluğuna çarpacak
Yine sızlayacak sol yanım
Neleri alıp götüreceksin biliyor muşun yâr?
Ne çok eksileceğim senden
Boş odalarda dolanacağım
Her seferinde kendimle savaşacağım

Sen olursan yanımda
Dörtnala giden zamanın dizginlerini dolarım,
Akrep’in boynuna.
Gem vururum üzerimize sarkan ayrılığa.
Müjdeleri asarım dilek ağacına
Aşka dair yasakları azat ederim sonsuza.

İnce sis, perdesini çekiyor gecenin üzerinden
Adresi kayıp yerlerde dolaşıyor biçare
Unutulmuşluğa açıyor gözünü
Sabah her zamankinden daha kara,
Gam kasavetin yükü omuzlarında.

Günlerden bu gün Pazar
Saatler sana tutuklu kalışımın durma noktasında
Parçalanmış gülüşlerimle uzun ve derinden
Gökyüzündeki maviye bir bakış
Beyaz bulutlardan umuda son asılışta
Reddediyorum özgürlüğümü

Dün gece gözlerinde ben yoktum.
Hissettim, yüreğinde sözlerinde de.
Benimle konuşuyordun
Ama ben değildim ‘’o’’
Küçük küçük başlamış mı silinmeler?
Hiçbir şey yaşanmamış gibi.

Bedenin
Taşımıyor ağırlaşan başını
Yüzüne baktım
Suskun gözlerin ağlamaklı
Dönme yüzünü duvarlara
Anlat ne olur

İçinde ayrılık geçen şiirlerin adını silip
Sayfaları koparıp yaktı tek tek
Her harfi anılarla birlikte kilitli tahta sandıkta
Ayrılık şiirlerine son bir bakışla veda
Gamlı saatleri unutup hatırlamayacak
Hüzünlü dizeler tozlu raflarda hapis

Bir avuç toprak yetermiydi
Sevgisinin üzerini örtmeye
Geride bir şey kalmadan yok etmeye.
Her seferinde bir gül dikiyordu
Kalbindeki büyük mezarın üzerine
Yeşerir mi kurur mu

Günlerdir bir telaş var gözlerinde
Kaçamak bakışların suskun
Tutuşmuş çıra gibi yanar hallerdesin.
Şimdi yavaş-yavaş gidiyor musun benden
Arkanda bıraktığın henüz külleri soğumamış aşk
Yok sayıp sıcaklığımı

Bir ihtimaldi baharı beklemesi
Dünyasının yeşile boyanması bir ihtimaldi
Yalancı baharlara alışıktı ezelinden
Yıllar önce ayrılıp gittiği günün hikâyesini
Anlatmayacaktı
Kendine söz vermişti önceden