Muhsin Demir Şiirleri - Şair Muhsin Demir

Bir garip adam
Durup durup iç çekiyor
Dizinde kâğıt
Elinde kalem
Karaladığı satırlara bir tümce daha ekliyor
Ne yapmalı gidişat hoşuna gitmiyor

Boşluktan sonra büyük harfle başlanır
Noktadan sonra yatay bir düzlemde aynı hızla giden iki duygu
Boşluk
Gökyüzü bulutluysa kaldırımların temizlenmeye ihtiyacı vardır
Kaldırım boyunca el ele tutuşmayın
Boşluk

Gün gece olurdu
Karanlığa karışırdı gözlerin
Bir kısım kulaklarımda gel-gitli sesin
Olduğum yere çakılırdım
Olduğum yer karanlık
Olduğum yer derin bir yalnızlık

Şimdi yaşamak için çok geç
Ölmek de sıradanlaştı ya

Yere çöktüm bugün
Dizlerimin üstüne
Ellerinle miğferimi ve kalkanımı
Ve kılıcımı ateşe attın
Fakat geleceğim bir gün
Güzelliğine itibar etmeyen ne varsa

Yazılabilecek şiirler yazıldı
Bir kesim sevildi
Bir kesim sevilmeye değer görülmedi
Öpülecek dudaklar vaktinde öpülmedi
Tutulacak eller sarılınacak bedenler
Gereğince özlendi

Öyle güzelsin ki bugünlerde
Dün de böyle güzeldin
Önceki günler de
Yarın da güzel olacaksın
Elbette sonraki günler de...

Oysa ben sesine koşmak isterdim
Dilim her dönmediğinde
Ne söyleyeceğinin pek önemi olmazdı
Sesinde dinlenmek isterdim
Avuçlayıp sesini yüzüme sürmek
Parmak uçlarıma kadar yaymak isterdim

Uzak karakol nöbeti şimdi gözlerim
Oldukça tedirgin
Bir o kadar da korkulu
Düş sende
El tetikte
Durmadan sayıkladığım

Çocukluğum gibi
Ne unutabildim
Ne de bir daha geri dönebilirdim
-Gayet rasyonel bir çaresizlik