Muharrem Abut Şiirleri - Şair Muharrem Abut

Değerini bil sevginin
Yarın çok geç olabilir
Bak dönüyor koca dünya
Ömür geçmiş olabilir

Gel, geçmeden duyguların

Yoktun,
Yoktum,
Yoktuk.
Sen vardın,
Ben vardım,
Biz yoktuk.

Elveda içimin sızısı.
Alnımın silinen yazısı,
Gecelerimin uykusuzluğu,
Gündüzlerimin güneşi,
Mayısta dallarımı dolduran kirazım;
Eylülüm, sararan yaprağım elveda…

Hiç kimseler dinlemezken dinle beni…
Hiç kimseler anlamazken anla...
Gecenin sessizliği yankılanırken içimde.
Ayaz kudurmuş bir köpek gibi saldırırken bedenime.
Uyku gözlerini esir almaya çalışsa da benden...
Dinle beni ey sevgili;

Gidelim gönlüm.
Hadi gidelim;
Gün gelir,
Karlar erir,
Sular coşar,
Bahar gelir,

Bilsen, neler neler kaybettim,
Ne çok şeyler geldi geçti başımdan.
Bilsen, bu kadar acele etmez,
Bilsen, ha bir eksik,
Ha bir fazla fark etmez.
Bilsen, kazanan olurdun.

Şimdi ağlamak istiyorum.
Küçük, soğukta kalmış bir sokak kedisi gibi.
Katıla katıla,
İçmek belki de.
Sensizliğe.
Seninle,

Beni çok sev be gülüm,
Öyle çok sev ki beni,
Ama kavuşmayalım.
Öyle çok sev ki
Vuslatımız Mahşer’e kalsın.
Öyle çok sev ki;

Yorulsa bile ayaklarım döndürme yolumdan
Zor olsa bile gönderme bağır-çağır ardımdan
Ölsem bile gömdürme tutuş, tutturma salımdan
Sen kır, sen vur, sen öldür ama beni sensiz bırakma…

Yıkılmış bir adam düştü yolda.
Dizleri kanamış,
Elleri yırtılmıştı.
Acımıyordu canı.
Yüreğindeydi yarası.
Anlatamamıştı kendini,