Sana seni sevdiğimi söylemedim hiç
Söylesem… bozulur gibi geldi büyü
Biliyordum, sen bilince bitecek
Ve ben o eksikliğe razı değildim çünkü
Bir bakışınla yetindim çoğu zaman
Sana dair ne varsa,
Hepsi içimde birikti…
Sözcükler dudaklarıma gelmeden
Korkulara yenildi.
Her adımda sen vardın aslında,
Bir gün adını anmadan geçmedi,
Kalbim, seninle başlamayan sabaha uyanamadı.
Herkes gününü yaşarken,
Ben hep seni sustuğum yerde bıraktım.
Gözlerinin uzağında kaldım hep,
Sana hiçbir şey söylemedim…
Çünkü bilirdim,
Söylesem de bir şey değişmeyecekti.
Sevgim sessizdi,
Ama gürültüsü içimi paramparça etti.
gözlerin…
dünyayı susturur bazen,
öylece bakarsın
ve ben,
bir yangını izler gibi kalırım içimde.
Kaç geceyi harcadım
adını anmadan uyuyabilmek için,
ama her sabah
daha yorgun bir sevdayla uyandım.
Sen yoktun,
ama her yerde sen vardın.
unutma beni senyorita
bir akşam çayı gibi geldim sana
koyu, sıcak ve biraz yorgun
ama her yudumda daha da içten
bir gülüşünde kayboldum ben
unutma beni senyorita
sana hiç gelmedim belki
ama her gece pencerende
içime çöken bir gökyüzüyle sustum
unutma beni senyorita
Şu an o uyuyor,
Belki bir rüyanın en güzel yerinde.
Ben mi?
Uyuyamıyorum… çünkü rüyamda bile o var.
Gözlerimi kapatsam,
Seni sevdim…
Ama hiçbir yol seni bana getirmedi.
Dua oldun, dilek oldun, iç çekiş oldun…
Ama hiç gerçek olmadın.
Ben sana her gün biraz daha yaklaştım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!