sana bakmamı isteme
gözlerin, bakışlarımı bozar
ben uzak durdukça
sen tamam olursun
adını fısıldamamı bekleme
Bugün yine konuşmadım kimseyle,
Konuşacak bir "kimse" yoktu zaten.
Duvarlara anlattım içimi,
Cevap gelmedi —
Yalnızlık bile susmuştu bu gece.
Konuşmadığın her gün biraz daha eksiliyorum,
Bir sesinle tamamlanacak gibiyim Pınar…
Bir kelimen, bir “nasılsın” bile
Öyle derin geliyor ki hayalimde.
Biliyor musun,
Gittin…
Ama sesin kaldı duvarlarda,
Her sabah yankılanan bir anı gibi.
Bazen bir fısıltı oluyor,
Bazen uykumdan uyandıran bir çığlık.
sesin rüzgar gibi esiyor
gecenin tam ortasında
pencereme çarpıyor harflerin
ben her gece biraz daha dağılıyorum
unutmadım…
Bir denizim ben,
Kendine bile yabancı…
Dalgalarım yorgun,
Kıyılarım terk edilmiş.
İçimde çürümüş ne varsa,
Kimse yokken daha çok ağlanır,
Gece, duvara yaslanır karanlık gibi.
Bir bardak su bile şahit olur bazen,
İnsanın içi, dışından daha kırılgan olur.
Telefon çalmaz artık,
Bu dünya üzerime yıkıldığında
Tek bir yere kaçabildim: sana
Sesin, en derin çöküşümde
Bir dua gibi doldu içime
Kimse bilmedi ne fırtınalar atlattım
Şimdi gitmem gerekiyor…
Kelimeler tükenmeden, gözlerin dolmadan önce.
Sessizce çekilmeliyim hayatından,
Bir veda bile kırabilir seni — ya da beni.
Kalmak isterdim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!