Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Ömür vaha can emanet, mal Allahın kul Allah’ın
İlahi aşk gönülleri yakar gider rahmet olur
Mecnun Leyla’sını arar çöl Allah’ın yol Allah’ın
Göz pınarı seller gibi akar gider rahmet olur

Kimi mümin kimi kafir, kimi nankör kimi şakir

Memlekette iş mi yoktur
Susun yeter hergeleler
İnsafınız ne de çoktur
Susun yeter hergeleler

İğrenç olay iğrenç haber

Başım alıp, çekip gideyim dedim
Gidemedim, bu dünyanın yüzünden
Biraz istirahat edeyim dedim
Edemedim, bu dünyanın yüzündem

Derdi bitmez, aklım yetmez sır nedir?

Arı eğer yanılıp da sokarsa
Bir kaşıntı verir, kendi geberir
Balı talan eden mumu yakarsa
Dibi ışık görünceye dek erir

Memleketi parsel parsel eyleyip
Satarak milleti kandırdı bunlar
Öz kaynağı kara delik söyleyip
Tüten bacaları söndürdü bunlar

Sözleri hayaldir düşleri yoktur!

Eden ettiğini kâr mı sanıyor
En büyük mahkeme kurulur bir gün
Dünyayı kendine yâr mi sanıyor
İğneden ipliğe sorulur bir gün

Didindim yıllarca bir hece için
Hâlâ da hakkını veremedim ben
Vuslatı düşledim bir gece için
Bir türlü murada eremedim ben

Bir serap yaşattım gönülde dilde

Bir demet gül olsam yarin elinde
Sar deyip bir güzel bağlar mı idi
Bir name, tek hece olsam dilinde
Yâr deyip, acaba ağlar mı idi

Olsamda yârimin başının tacı

Pirinç, buğday, mısır, arpa
Hazır yemek, hazır çorba
Paket paket, torba torba
Yüzsüzlüktür yaptkları
Yetmedi mi kaptıkları?

Anlamadık şu adamın özünü
Attı tuttu sonra yuttu sözünü
Şöyle dedi buruşturup yüzünü
Dünde kaldı, dünde kaldı dün dündür
Dündü dündü dündü dündü, dün dündür