Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Ölüm pusu kurmuş nerde bilinmez
Bari uyanık ol gafil avlanma!
Ebedi bir daha geri gelinmez
Bari uyanık ol gafil avlanma!

Arzular tükenmez, gönül yaşlanmaz

Alçaklardan dost edinme seni yanına çeker
Beş kuruşa satar seni ardına bile bakmaz!
Adam olmaz hiç didinme yarar görmezse eker
Çıkar yoksa atar seni, odundan adam çıkmaz!

Ne içerlen ne de gocun masayı devirerek

Bilgiçlik taslayıp, kafamı bozma
Ben nasıl her şeyi bilen olurum
Olmamışsa söyle, yuvarlak yazma
Bana bir harf öğret kölen olurum

Temelsiz, mesnetsiz bilgiyi sevmem

Boş diye diye

Akraba komşuyu en acı sözle
El gördük çözüldük boş diye diye
Bizden olmayana kapalı gözle
Bel verdik ezildik hoş diye diye

Şu gurbeti terketsem ne yazardım!
İlhamımın yüzde doksanı hasret
Ben gurbetsiz kafiyeyi bozardım
Şiirimin dili, aksanı hasret

Uşağum 44.

Bu fesat zamanda, dünya yüzünde
Hayatta ölümü tattım uşağum!
Fitne kıskacında, zulmün közünde
Beyaz bir havluyu attım uşağum!

Ayrılmanın vakti gelip çatınca
Düzgün düzgün gittin vah zavallım vah
Tan yeri ağarıp şafak atınca

Yanıldık bir kere bir daha olmaz
Bu millet uyuyor sanmayasın ha!
Bu meydan inan ki sana da kalmaz
Gücüne güvenip kanmayasın ha!

İyi diye seçtik, ettik bir hata

Yermeyeyim dedim ama durmazlar
Politik-acılar değişti beyler
Dün dündü bu güne kafa yormazlar
Dünü bu gün ile çelişti beyler

Her milli terime dün faşist derken

Geçerken ayakta merhaba demek
Hatır sormak ise, merhaba dostlar
Düşünmüş ya bu da ister çok emek
Kafa yormak ise merhaba dostlar

Nedir bu acele hey arkadaş hey