Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Misyoner var. senden benden
Müslümanlar çıkar dinden
Herkes mes’üldür kendinden
Sordukça hep böyle derler
Bunlar yerli misyonerler!

Göğsünü dikenlere battırma ey bülbülüm
Güller koksa da açmam kururum senin için
Kırmızı güle inat beyazlardan bir gülüm
Eller baksa da seçmem çürürüm senin için

Fedakar kuşum benim yanında kalacağım

Bu sabah ilk sefer gülerek kalktım
Her şeyden teselli alır gibiydim
Sıhhatin kadrini bilerek kalktım
Şükrün kıymetini bilir gibiydim

Allah’ın ihsanı ne kadar engin

En büyük nimet sudur hava olmazsa olmaz
Su dünyanın göz yaşı, sürekli ağlayandır
Gidip gezip dolaşır hava olmazsa gelmez
Dağlardan aşa aşa sel olup çığlayandır

Hayat onda başladı onunla devam eder

Askerliğim bitmişti, ver elini Çaykara
Yollarımı gözleyen yoktu inanır mısın?
Şimdi ben ne ederim, düşündüm kara kara
Çünkü beni özleyen çoktu inanır mısın?

Ne anne var ne baba, bu ne biçim köy dedim

Ey benum canumun içi
Yüzümun aki,
Başumun taci,
Evumun direği
Kalbumun zembereği,
Gözlerumun ışıği,

Ayrılmak kolay değil hele veda eylemek
Sevenin sevdiğine zordur hoşçakal demek
Sevenlerin diline yakışır mı söylemek
Sevenin sevdiğine hordur hoşçakal demek

Her şey birden bitmez ki yaşarken sizli bizli

İdi, idi, değil idi
Dedi, dedi, demediydi
At’a et’i, it’e ot’u
Atta et’i yemediydi
Biri attı, biri itti
Bir bakın it ne ettiydi

Derdimi paylaştığım her gül solar elimde
Artık yolamıyorum, solan güller neyime
Bir vefasızın ismi, dolanıyor dilimde
Boşa dolamıyorum, yalan diller neyime

Bülbüle gıpta edip, gül derim gül kokarım

Yanlış yordular krizi
Ne fiş kaldı ne prizi
Yok bu işin sürprizi
Boğulacak 'baraj'da

Halk ekmek savaşında