Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Yaşatırım gönlümde memleket sevgisini
Çocukları çağırıp yapınca övgüsünü

Onlar beni dinlerken gözleri yaş doluyor
Tarihi anlatırken ruhum bir hoş oluyor

Ağyar’ı yâr eyleyen bir diyâr arıyorum

Ağyar’ı yâr eyleyen bir diyâr arıyorum
Yedi düveli gezdim bulamadım ne yazık!
Niyeti bozup dedim sılama varıyorum
Bin bir engeller çıktı gelemedim ne yazık!

Aşkını gönlünde cisimlendirip
Herkesle paylaşır, yazar makberî
“Mehlika” namıyla isimleştirip
Emsalsiz mısrlar dizer makberî

Tanımayan bilmez kılıcı keskin

Ah gül yüzlü yârim peşinden koştum
Dikene takıldım kan revan oldum
Acıttın, tabibin peşine düştüm
Gördün mü ne ettin berhavan oldum

Gönlüm pare pare budur hakikat

Elli yıldır ses ettik ne yazık duymadılar
Almancı olup çıktık vatandaş saymadılar
Nesiller elden çıkmış bir türlü aymadılar
Mutlu değilim mutlu övünecek nem kaldı
Her şeyimi kaybettim dövünecek nem kaldı!

Acı söz atom gibi gönülleri yaralar
Etrafa saçtığı lav gökyüzünü karalar
Nefse uyan gönlünü şeytanlara kiralar
En zayıf yerden girer, dolaşır mâniasız!

Dinine bağlı olan kin ve nefret beslemez

Gayya kuyusuna battıysak eğer
Oradan çıkmadan düzelemeyiz
Her türlü zilleti tattıysak eğer
Arkaya bakmadan düzelemeyiz

Şikayet ederiz evlat, torundan

Kaf dağı ötesinden, bir garip anka kuşu
Devlere tutsak imiş, ismimi anıyordu
Yola koyulup aştım dere tepe yokuşu
Dağlar selama durdu, her biri tanıyordu

Bir selamın gelsin gördüğün zaman
Dönüp de önüne bakma Fadimem!
Saçını tarayıp ördüğün zaman
Solacak gülleri takma Fadimem!

Ruhuma işledin can mı sanırsın?

Mescidi harama girdiğinizde
O büyük şerefe erdiğinizde
Allah’ın evini gördüğünüzde
İlahi bir aşkla yanın hacılar
Bizi de orada anın hacılar