Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Ateşten gömlekmiş giyenler bilir,
Aşkı tatmayınca anlayamazsın!
Yârine bir tanem diyenler bilir,
Sevgi katmayınca anlayamazsın!

Candan geçilir de yârden geçilmez,

Arı kovanına sokmuş elini
Yeriniyor geriniyor zavallı
Mikdatîye sarkmış kokmuş dilini
Seriniyor sürünüyor zavallı

Yanlışı savunur gerçekmiş gibi

Deli gönül yol ver bana gideyim
Al kınalı parmaklarla yaz beni
Yol vermezsen dünyayı ne edeyim
Şuracıkta aman verme ez beni

Yetmedi mi yollarına baktığım

Küçük bir kedim vardı
Yaramaz mı yaramaz
Fareleri kovalayıp
Oynamak için yerinde duramazdı
Evin bir yanı ahşap
Bir yanı da duvardı

Nasıl bir çiçeksinki miski amber kokarsın
Ne hayatıma girip, ne aklımdan çıkarsın
Ateşten gömlek misin, neden beni yakarsın
Söyle neyin nesisin, bileyim yakma güzel

Kalbime güzelliğin aşkı girdikten beri

Belirli bir denge mizan olmalı
Her şeyin fazlası zarar uşağum
İlim akıl fikir izan olmalı
Cahil boş beynini yorar uşağum

Düzelecek sensin etraf değildir

Dün rastladum halani
Duydum ondan olani
Demediyse yalani
Hep beni anayusun……..Temel

Yol üstine durdun mi

Simsiyah gözlerin, inci dişlerin
Aklımı başımdan aldı Fadimem
Pembe yanakların, o gülüşlerin
Gönlüme ateşi saldı Fadimem

Tarifsiz bir duygu içimi yakar

Bal yapacak arının AT kıçında işi ne
Varması şaşırtıyor gel bunda hayır ara
Ona buna el açar gitmez kendi işine
Sorması şaşırtıyor gel bunda hayır ara

Hıyar tarlada yatar sen burada yatarsın

Ne olur gülümse, ağlatma beni
Gülmüyorsan bari acı söyleme
Terkedip giderek dağlatma beni
Kalmıyorsan bari acı söyleme

Bağrıma saplanıp öldürür sözün