Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Kulun amellerinden namazına bakıldı
Namaz dinin direği, kılmayanlar takıldı
Ya kıldı yakılmadı, ya kılmadı yakıldı,

Ya Allah rahmet etti, Cennet, cehennem onun
Gururlanma müslüman, sence mechuldür sonun

Bir hayat yaşadım kıran kırana
Yoruldum dünyanın mamuru yalan
Ne kazandın diye soran sorana
Soruldum dünyanın tâmiri yalan

Fakirlik başımı derde salınca

Asırlardur çekişuruk bitmedi
Kavga ettuk olan oldi, uşağum
İçumuzden huzursuzluk gitmedi
Gülücükler yalan oldi uşağum

Düşman bize fitne eker kullanur

Öyle yüksek sesle aşk ilan etme
Kiskanan olur da çatlarız gülüm
Gönül kapım açık sen talan etme
Biz bu badireyi atlarız gülüm

Sardı içimizi bize sormadan

Ağlayıp duruyordu

Uzakta bir ses duydum siz bilin, demem nerde
Bir bayan iki yetim, el açmış gökyüzüne
Eşi vefat etmişti, başı düşmüştü derde
Ağlayıp duruyordu, çocuğuna, kızına

Sevgiden yoksuna sen ne dersen de
Onlara yabancı gelir muhabbet
Belki de severler her an versen de
Vermediğin zaman ölür muhabbet

O öyle bir duygu cana can katar

Damarımızdaki kan yere düşse bir bıhtı
Allah için akarsa bayrak olur şan olur
Bu şerefe ulaşır, kimin açıksa bahtı
Ebedi hayat için verilen bir can olur

Şad olsun ecdadımız, yüce onların şanı

Eğer şiirlerimden bir ilham alıyorsan
Bundan memnun olurum, severim sevilirsin
Ama ileri gidip oradan çalıyorsan
Bundan nefret ederim, söverim sövülürsün

Sövmek yakışmaz dersen bir deliye bakarım

Bu aşkı mukaddes bilirsin diye
Unuttun sanarak yeremedim yâr
Gelmedin, beklerdim gelirsin diye
Ben buna bir anlam veremedim yâr

Dört yıl aç kalarak, dört yıl sonunda
Üç kilo pirince kananlar vardır
Ağlarken, sızlarken döner anında
Hep aynı “yanlışa” konanlar vardır

Bir söz var Araplar bir bakın ne der