Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Dört yıl aç kalarak, dört yıl sonunda
Üç kilo pirince kananlar vardır
Ağlarken, sızlarken döner anında
Hep aynı “yanlışa” konanlar vardır

Bir söz var Araplar bir bakın ne der

Gerçek dost uyarandır
Gözetip kayırandır
Vaktini ayırandır
Dostluk kolay değildir

Yerinde ikaz eder

Damarımızdaki kan yere düşse bir bıhtı
Allah için akarsa bayrak olur şan olur
Bu şerefe ulaşır, kimin açıksa bahtı
Ebedi hayat için verilen bir can olur

Şad olsun ecdadımız, yüce onların şanı

Gönlümde yeşermez hisler duygular
Sarar her yanımı dertler kaygılar
Uzar gecelerim biter uykular
Dünyanın peşine düştüğüm zaman

Çiçekler elimde kuruyuverir

Neden çukur olsun hedef
Çıkıyoruz, çıkıyoruz
Kılıç çelik, kalem sedef
Şakıyoruz, şakıyoruz

Eğleşmeyiz hoyrat ile

Sokaklar dolup taşar, halk, vatandaş, bakan da
Sağa sola koşulur fırsat bulur maganda
Alt üst olur her kural, her yer olur Uganda
Yapanlar kelli felli, nasıl gelişmektir bu?

Türkiyedir burası, sözde gelişmiş ülke

Ağyar’ı yâr eyleyen bir diyâr arıyorum

Ağyar’ı yâr eyleyen bir diyâr arıyorum
Yedi düveli gezdim bulamadım ne yazık!
Niyeti bozup dedim sılama varıyorum
Bin bir engeller çıktı gelemedim ne yazık!

Aşkını gönlünde cisimlendirip
Herkesle paylaşır, yazar makberî
“Mehlika” namıyla isimleştirip
Emsalsiz mısrlar dizer makberî

Tanımayan bilmez kılıcı keskin

Ah gül yüzlü yârim peşinden koştum
Dikene takıldım kan revan oldum
Acıttın, tabibin peşine düştüm
Gördün mü ne ettin berhavan oldum

Gönlüm pare pare budur hakikat

Elli yıldır ses ettik ne yazık duymadılar
Almancı olup çıktık vatandaş saymadılar
Nesiller elden çıkmış bir türlü aymadılar
Mutlu değilim mutlu övünecek nem kaldı
Her şeyimi kaybettim dövünecek nem kaldı!