Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Askerliğim bitmişti, ver elini Çaykara
Yollarımı gözleyen yoktu inanır mısın?
Şimdi ben ne ederim, düşündüm kara kara
Çünkü beni özleyen çoktu inanır mısın?

Ne anne var ne baba, bu ne biçim köy dedim

Hasrette bir uzman oldum
Biliyorum biliyorum
Çünkü her gün saçlarımı
Yoluyorum, yoluyorum

Bilmeyenler sitem eder

Gurbetteyim burada, ne var ne yok orada
Yaşarım bu arada, neşe ile hüzünü

Hep arayıp izlerim, gerçek benim sözlerim
Ne kadar da özlerim, yaylaların düzünü

Derdimi paylaştığım her gül solar elimde
Artık yolamıyorum, solan güller neyime
Bir vefasızın ismi, dolanıyor dilimde
Boşa dolamıyorum, yalan diller neyime

Bülbüle gıpta edip, gül derim gül kokarım

İdi, idi, değil idi
Dedi, dedi, demediydi
At’a et’i, it’e ot’u
Atta et’i yemediydi
Biri attı, biri itti
Bir bakın it ne ettiydi

Ayrılmak kolay değil hele veda eylemek
Sevenin sevdiğine zordur hoşçakal demek
Sevenlerin diline yakışır mı söylemek
Sevenin sevdiğine hordur hoşçakal demek

Her şey birden bitmez ki yaşarken sizli bizli

Çarkı devran insan ile harbeder
Un olmadan bitmez insanın derdi
Çilelere dayanmayan sabreder
Gün dolmadan bitmez insanın derdi

Her can ecel şerbetini içecek

Adâleti arayan zulüme tabi olur
Dünyada kalan budur emanet zayi oldu
Bu devirde kahraman insan kasabı olur
Dünyada olan budur beslenen ayı oldu

Yönetici kadrolar çağımızın fıkrası

Gurbeti sorana cevap verilmez
Hasreti sinede yaşıyoruz biz
Gurbetin sırrına böyle erilmez
Gam kasavet keder taşıyoruz biz

Gurbet bir cehennem, sakın varmayın

Kalem attım bulan bulsun
Tükenmiştir alan alsın
Hoşça kalın kalan kalsın
Hakkınızı helâl edin

Sözüm bitti işim bitti