Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Gördüğüm şu dünyaya güvenip duruyorken
Görmediğim şu aklım, başa belâ olmasın!
Kusur gördüklerimde, avunup duruyorken
Görmediğim ahiret, neden âlâ olmasın?

Mal ve dünya sevgisi başa dert açmış olur

İşbaşı yapınca kara cahiller
Çok şey iptal oldu Karadenizde
Yıkıldı yok oldu bütün sahiller
Yollar ikmal oldu karadenizde

Çukurlar taş doldu, burunlar gitti

Zikir Hak’kı anmaktır
Allah’a inanmaktır
Aşkı ile yanmaktır
Gerçek ferah bu ola
Lailaheillellah

Evladım bu memleket. yabancı bir diyardır
Otuz yıldır burdayım, hâlâ bana ağyârdır
Otur da anlatayım, çok bilmediğin vardır
Bu gurbet yordu beni, baban bir ihtiyardır

Gençlikte taşa değse, ellerim kıracaktı

Aldanmıştım bir an verdiğin söze
Yanmıştım bir kere, yanmam bir daha
Tekrar güvenmeyi alamam göze
Kanmıştım bir kere kanmam bir daha

Benim için kafa yorarsın diye

Bir komşumuz vardı, fakir mi fakir
Herkesin gözünde hakir mi hakir
Halinden memnundu şakir mi şakir
Haline aldırmaz hep şükrederdi
Dünya geçicidir, fanidir derdi

Şu insanlar ne acaip, yedisinden yetmişine
Sağlığında sahip çıkmaz, rahmet okur geçmişine
Neye yarar sahiplenmek, bir eserin bitmişine
Bitiren bittikten sonra, bırakıp gittikten sonra

Böyle mi olması lazım, bu mu vefa, bu mu sevgi?

Pasaport, kimliğim, cibiliyetim
Soruldukça Türk’üm dedim gururla!
Beş para etmezmiş kabiliyetim
Yerildikçe Türk’üm dedim gururla!

Baştan yanlış ettim ele hicretle

Bir nasıhat edeyim ilerde yanmayasın
Her yüzüne güleni dostumdur sanmayasın
Bukalemun mavi mi? şekline kanmayasın
İşi gücü hep boyar rengini arar bulur

Belki faydam dokunur sözümü alanlara

Hatırlayacaksın günün birinde
O zaman iş işten geçmiş olacak
Devran döner, her şey kalmaz yerinde
Elinden fırsatlar kaçmış olacak

Gül gibi, mis gibi kokan bu sevgi