Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Ben hala yanarım gittiğin güne.
Sinem hicran dolu gülemiyorum
Bu gün hatırladım ağladım yine
Bir türlü sadede gelemiyorum

Hasreti derdime eklemekteyim

Misyoner var. senden benden
Müslümanlar çıkar dinden
Herkes mes’üldür kendinden
Sordukça hep böyle derler
Bunlar yerli misyonerler!

Göğsünü dikenlere battırma ey bülbülüm
Güller koksa da açmam kururum senin için
Kırmızı güle inat beyazlardan bir gülüm
Eller baksa da seçmem çürürüm senin için

Fedakar kuşum benim yanında kalacağım

Bu sabah ilk sefer gülerek kalktım
Her şeyden teselli alır gibiydim
Sıhhatin kadrini bilerek kalktım
Şükrün kıymetini bilir gibiydim

Allah’ın ihsanı ne kadar engin

En büyük nimet sudur hava olmazsa olmaz
Su dünyanın göz yaşı, sürekli ağlayandır
Gidip gezip dolaşır hava olmazsa gelmez
Dağlardan aşa aşa sel olup çığlayandır

Hayat onda başladı onunla devam eder

Ey benum canumun içi
Yüzümun aki,
Başumun taci,
Evumun direği
Kalbumun zembereği,
Gözlerumun ışıği,

Askerliğim bitmişti, ver elini Çaykara
Yollarımı gözleyen yoktu inanır mısın?
Şimdi ben ne ederim, düşündüm kara kara
Çünkü beni özleyen çoktu inanır mısın?

Ne anne var ne baba, bu ne biçim köy dedim

Gurbete çıkalı kaldık arada
Unutmadık asla özümüzü biz
Dışlandık burada, hem de orada
Yılmadık kesmedik hızımızı biz

Vatandaşa sahip çıksınlar diye

Gurbet çekilmiyor artık durulmaz
Bırakıp buradan göçmek isterim
Çıkmaz bir sokakta adres sorulmaz
Başka bir caddeye geçmek isterim

Hazırlanıp yola girme zamanı

Günes döner, Dünya döner, felekte
Zerre döner, küre döner, melekte
Hakkı anar hepsi ayrı dilekte
Dile artık, bundan gayri bekleme!

Nankörlükten etmemişsen şükrünü