Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Ölümü düşünüp kaçın ferah’tan
Uzak dur her türlü kara mizah’tan
Tövbe ederekten, her tür günah’tan
Azamî şekilde kaç felâha er!

Kibir hissedince, nefsi horlayıp,

Hazanda poyraz eser sarsıp durur sinemi
Gönlüme şimşek çakar borana döner her şey
Dünyanın tümü sele batsa yoktur önemi
Gözlerimde küçülür barana döner her şey

Hasret beni gurbette nice dertlere salar

Yurdumuz işgal oldu, harekete geçtiler
Ne diye uyuyorsun, kalk ulan yeter artık!
Aslın ile neslini kolay hedef seçtiler
Görüyor duyuyorsun, kalk ulan yeter artık!

Medya dedikleri şey dış güçlerin “troje”si

Manalı bakışların içime ukde oldu
O hilâl kaşlarını çattın soldurdun beni
Mizahi halin ile gönlüme nükte doldu
Edana nazlarını kattın öldürdün beni

Kolaylıkla kurtuldum aştım gediklerini

Kur’an Rabbın kitabı
İnsanlığa hitabı
Kurtuluşun esbabı
Kur’andadır, biline

Oku gündüz gecede

Çalışmadan hiç bir yere varılmaz
Armut pişmez, kendi düşmez bekleme
Aklı olan boş işlere sarılmaz
Fakir isen kaderine yükleme

Okudun mu aradın mı rızkını?

Ancak sana ibadet eder, seni dinleriz.
Ancak senden isteriz dua eder inleriz
Ancak senin nurunla, gönlümüzü şenleriz
İmanın lezzetine erdir bizi Allah’ım!
Sevdirt birbirimizi, sardır bizi Allah’ım!

Hasret derim anlamaz yazmıyor kitabında
Frenkler vatan bilmez göçün önemi yoktur
Tepeden bakar sana zehir var hitabında
İnsanlıkları yok ki açın önemi yoktur

Onlar yedirmez ancak alıp da yer ne versen

Gene kandurdun beni
Yaktun yandurdun beni
Neye döndurdun beni
Yabanimun uşaği.....Fadime

Kimedur habu çalum

Çok özledim memleketi gurbetten
Geldum gördum döneyurum uşağum
Sağlık olsun kavuşuyor sabreden
Yanayudum söneyurum uşağum

Küf kokuyor garibanın yuvası