Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Hazanda poyraz eser sarsıp durur sinemi
Gönlüme şimşek çakar borana döner her şey
Dünyanın tümü sele batsa yoktur önemi
Gözlerimde küçülür barana döner her şey

Hasret beni gurbette nice dertlere salar

Özür diliyoruz peşinen özür
Engelliye engel olan bizmişiz
Derdini anlayıp vermedik huzur
Her şeye mania bulan bizmişiz

İnsanca yedirip içiremedik

Dününü bilmezsin günün eğlence
Sen kimsin necisin bunu bil önce
Kafanı çalıştır inceden ince
Aklından çıkarma, ölüm var ölüm!

Elini,belini,dilini kolla

Yıllar gelir peşpeşe
Kimse etmez endişe
Hele bakın şu işe
Yeni yıl kutlanıyor

Kutlayın ama neyi?

Alçaklar yüceldi ayak baş oldu
Anamız ağladı gözler yaş oldu
Duygular körlendi kalpler taş oldu
Dünyanın son demi bu olsa gerek

Zulüm revaç buldu, adalet meyit

Aman ne hale düştük!

Aman ne hale düştük, yaşayış alafranga!
Moda, reklam özenti ayağımızda pranga
Çınar içten kurtlanmış, dışıtan çürümüş yonga
Sürekli yontuluyor, herkesin hırsı para!

Hastane odasında kıvranıp duruyordu
Sırtüstü kalmış yalnız tavanı görüyordu
Nerede evlatlarım durmadan soruyordu
Göz yaşları kurumuş yüreği kırgın idi

Rahatsızdı bes belli öyle sabah ederdi

Aradım taradım dünyayı gezdim
Hakiki dostları buldum sonunda
Hayretler içinde gerçeği sezdim
İşte gerçek bir dost oldum sonunda

İyisin boynunu eğdiğin kadar

Seni canım gibi sevdiğim halde
Bırakıp gitmişsin bu muydu vefa?
El üstünde tutup övdüğüm halde
Sen yere atmışsın bu mudur vefa

Neler çattık neler neler görmüştük

Süslenip taranma ellere karşı
Bana dön güzelim bayramım olsun
Çıkalım seninle gezelim arşı
Seninle bir güzel seyranım olsun

Bana lazım değil, taranmış saçın