Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Çıra gibi yanıp ışık olmuşum
Pervane dışında yanan olmadı
Garibana kapı, eşik olmuşum
Divane dışında kanan olmadı

Övenlerim oldu geldikçe yeri

Didişmek hayatın tuzu biberi!
Bala hiçbir zaman sirke katılmaz
O halde şairden alın haberi
Yemek, yenmek vardır aç da yatılmaz!

Kimi der ki beni “yedin bitirdin”

Ah deyip ağladım yaram sızladı
Dertlerime derman beklerim gayrı
Merhem diye dosta gittim, tuzladı
Acılara elem eklerim gayrı

Allah düşürmesin sağ eli sola

Gönlüm hüzün dolu, neşeden yoksun
Yaşlar şıpır şıpır, gözler ağlıyor
Hayalin gözümde yanımda yoksun
Dilimde kıvranan sözler ağlıyor

Virane gönlümün baykuşu öter

Bırakıp da sana koşarcasına
Varamadık, gelemedik vatanım!
Doyasıya sende, yaşarcasına
Göremedik, gülemedik vatanım!

Gurbet elde hayat sürmek ne acı

Azgın İhtiyar!

Yirmisinde ermiş şimdiyse hamdır
Eskiden de şermiş o artık gamdır
Dolaştığı yermiş şu anda damdır
İnip çelişiyor konmak bilmiyor!

Bir önceki geceden uykusuzdu yorgundu
Göreve gidiyordu, yirmi bir yaşındaydı
Sangi önceden sezmiş uyuşuktu durgundu
Kendini feda etti, görevi başındaydı

Türk askeri çalışkan, görevinde üşenmez

Bu gün benim hüzün günüm
Ömrümde en uzun günüm
Kederliyim çok üzgünüm
Annem annem garip annem
Ağlama benim bir tanem

İstanbulda kan aktı
Bakan Trabzona baktı
Bizim müdürü yaktı
Gel çık işin içinden

Basın yayın ne diyor?

Kaybetti Karadeniz Erkan Ocaklısını
Görmedi bu güne dek ondan sıcaklısını

Karadenizin sesi herkesin bir kimsesi
Gariplerin sözcüsü sevenlerin nefesi