Ben, senin gecelerinde tutsak.
Sen, derin uykuda-sındır mutlak.
Ben de kıvrılsam bir köşeye,
Sokulur musun rüyalarıma.
Nafile: Uyku kim, ben kim...
Bak yastığım ısak.
İnim inim inleten dertlerini biçerim.
Derde deva olacak iksirini içerim.
Dünyamı viran eden hayalinle gezerim.
Kora dönmüş ateşim, küllerim yele gitti.
Yüreğimde kazınmış; siinmez izlerin var.
Bakmaya gönül ister,
Maziye…
Serdim ömrü, karlar üstüne.
Varmaya yürek ister,
Atiye
Kazdım umudu, buzlar üstüne.
Senin ümmetin olanda
Gönüle sevgin dolanda
Âşıklar kendin bulanda
Dua okunur Resul’e
Zekât yerine gidende.
Alın secdeye değende
Pasaportun Azrail’e geçince
Vakit saat tamam artık deyince
Bir omuzdan bir omuza binince
Ömrün biter, kabristana varılır.
Tahta atın ağır ağır giderken
Gizemli hol sisli puslu geçerken
Ey sevgili…
Sen nasıl kadınsın?
Bırak dokunmayı,
Bakmakla bulaşıyorsun.
Bulaşmak ne kelime,
Şıra gibi yapışıyorsun.
Bizde yer var, yurt var, (1) ocak var
Günahı yakacak (2) ocak var
Yunuslar misali sıcak var
Yetimi saracak kucak çok.
Bizde bağ var, arı var, bal var
Bala kovan olacak, dal var
Seven gönülleri hep met eylersin
Kibirli yüzleri rezil eylersin
Yakarak kibrimi gömeyim yere
Bulayım aşkını çıkıp sefere
Mutluluk Sende’dir, Sana muhtacım
Beni bana koyma daim Allâh’ım
Çıkıp seyreyledim, fani âlemi
Nefse yenik gördüm bazı alemi
Bir ateş dağladı bütün sinemi
Ben sağır değilsem, nasıl güleyim
Ağlanacak hale, gülen çok artık
Mazisinden dersler, alan yok artık
İnsanın keseri hep kendine yontar.
Ölümü unutur iflaslardan korkar.
Besmelesiz işler sınırları geçmiş.
Yanmış keten helva, ölüm davul çalar.
Koca dünya nice devrin gelir geçer.
Baharların yazın; kışa döner biter.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!