Dönüp bakamam geriye.
Hatıralar değil; savrulan benim…
Dereye tepeye.
Günahı ne heba olan ömrün,
Aşk değil; ölen benim…
Gömülürüm maziye.
Yanlış ellere uzanmış ellerim.
Susuz bağlarda açmış çiçeklerim.
Yaslanıp da gölgelendiğim dallar.
Kırılıp gitti, ben neyleyim gönül.
Hani yüreğindeki, kor sevdalar.
Hani benim için damlayan yaşlar.
Titreten heyecanlar yarattığın gecede,
Tenimi ürpertirdin ıslak dudaklarınla.
Şakıyan dillerinde tütsülü bin bir hece,
Çınlar kulaklarımda beyaz duvaklarınla.
Geceleri geri sar, enleri göreceksin,
Dokununca tutuşan ateş yanaklarınla,
Bir gülüm vardı:
Ay’ın öte yüzünden.
Yeni gün almıştı, on sekizinden
Dokunamazdım solar diye…
Kıştan önce donar diye.
Zaman çaldı rüzgâr uçurdu.
Gel yıkalım! Hep tabuları
Bir kılalım tüm duaları
Yakın edek (1) ırakları
Serde (2) ellik koymayalım
Geceleri Ay yapalım
Yıldız yıldız bakışalım
Sevgili’den ümit kesilmez
Zikredenin gücü hiç bitmez
Yaprak misali savrulsak da…
Secdedeki beller bükülmez
Sevgili rızkı sonsuz eldir.
O’nun yolu, gayet selimdir.
Bu âlem ki sezene hikmetler tablosudur.
Kâfirlere cehennem mü’minlere pür nurdur
Madde dehlizlerinde boğulup giden ey kul!
Hakk’a dönüverirsen ab-ı hayat suyudur.
Arş-ı A’zâm’ı sarmış Mevlâ’mızın hikmeti.
Bütün eşyanın sırrı Hakk Teâlâ kudreti.
Bu âşık-ı şeyda dünyadan (1) geçer.
Hayalin gözümden an be an (2) geçer.
Hüznün yüreğimi bıçkıyla biçer.
Volkanlar püskürten küre misali.
Asılı yürekte kor kor yanışlar.
İplik iplik akar vurgun bakışlar.
Dupdurgunum yine bugün,
Fırtınayla dalgalanmam.
Bak denizler gibi süzgün,
Benim içtendir, ağlamam.
Suskundur kavak yelleri.
Dağdağalıdır yüreğim.
Yalnızlığı ancak kalanlar bilir.
Umut etmek nedir, ekenler bilir.
Sensizlik ne de zor çekenler bilir.
Yaprağım, çiçeğim; dökülmeden gel.
Çiçekler açar mı su olmayınca.
Ben bana ırağım sen olmayınca.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!