Mesut Sav Şiirleri - Şair Mesut Sav

Rojem;
Keşke okul yolunda elinde ki kitaplara çarpsaydım,
Belki bir sayfa açılır ve yüreğinin güzelliği dökülürdü...

Zannımca yürek okur-yazarı değildi.
"İhtiyaç anında camı kırınız."cümlesini,
"Canı kırınız" olarak okumuş olmalı.

Ölmek de güzeldir,çiçekler açar üstünüzde.

Ölümsüz iki şey tanıdım Loya,
Bir siz bir şiir...

Gittin işte kalemim sustu.
Lal oldu dilim sözlerim sustu.
Kırılan kalbimin dehlizlerine düşmüşüm,
Sensiz ha varmışım ha ölmüşüm.
Umutsuzluğumdan mıdır kayboldu yüzün.
Tarifi imkansız bir hüzü,

İnce bir yol ömür dediğin.
Ne başı senin ne sonu senin.
Bir ağaç gölgesinde tinlenir nefesin,
Ne bahar senin ne kar senin.
Ne yol senin ne yoldaş senin,
Ne sen senin...

Siz bana ne yaptınız.
Gülmeyi unuttum,
Ağlamayı da.
Mutluluklarımı duvara astım,
Mıh gibi çaktım yokluğunda.
Sigara dumanı gibi

En güçlü ordulara kaybeder savaşçılar,kendilerine...

O vakit masmavi panjurlu pencereden,
Güneş gülüyordu,
sabaha.
Mor elbiseli begonvil hanıma,
günaydın.
Balıkçı motorlarının uğultusu,

Gidersin bazen,
Bağıra bağıra gidersin.
Sessizlik susar.