Mesut Sav Şiirleri - Şair Mesut Sav

Rojem;
Maviş Kuşum benim.
Ben ki seni göğüs kafesime saklamışım...

İyi ki sesinin labirentleri var sevgilim.
Duydukça içinde kaybolduğum...

Sen hep gülerdin,
Lacivert benekli akşamlarda.
Yıldızlar düşerdi gözlerine;
Ay kaybolurdu gamzende.
Saçların omzundan avuçlarıma yağmur gibi düşerdi.
Dudakların seni seviyorum yangında.

On yıllardır şiir yazarım,
Serbest yahut hece ölçüsüyle.
Siyasilerin laf cambazlığına henüz eriştiğimi söyleyemem.

Sen en saçma kelimeyi de yazsan,
Ben sen diye okurum.
Lisanım sensin.

İnsanın ak günü de kara günü de var LOYA.
Gel sımsıkı sarılalım.
Omzumuza rütbe yaparız göz yaşlarımızla.
Belki kurtarırız,aşk vatanımızı.

Acının fotoğrafını çekmekle, acıyı çekmek aynı kareye sığmaz LOYA.

Ma belle,
Sen yine bizim sokağımızdan geç.
Kaldırımlar bekler adımlarını.
Balon etek kıyafetinle,
Bacakların zarif Bizans sütunu.
Topuklu ayakkabıların ritim tutar,

Alita
Kopan takvim yaprakları
Sana kanat çırpıyor.
Bir adım daha...
Bir adım daha...
Yaklaşıyorum sana..

Rojem;
İdam mahkumu olsam,
Son isteğin ne deseler;
Beni gün ışığında infaz edin derim...