Mesut Sav Şiirleri - Şair Mesut Sav

Denizde Kız Kulesi.
Gökyüzünde martılar.
İstanbul gibi uğultulu içim.
İki çay söyledim yokluğuna,
Soğutma gel...

Rojem;
Bağlamamda telimsin.
Gözümsün,
Ayağımsın,
Elimsin.
İki cihanda sevgilimsin...

İki yüzlüsün kardeşim iki yüzlü.
Gündüz kahkahalar içindesin.
Gece üzüntülerin ıslak yastıklarda gizli.

İki yüzlüsün kardeşim iki yüzlü.
Belki evlisin artık.

Geceye yıldızlar düşer,
Sağanak sağanak.
Dört yanımız vatan kokusu,
Dört yanımız ihanet.
Namlusu puşt zulası,
Namlusu engerek.

Bilir misin Loya,
"İncirler de çiçek açar."
kardelenler karda,
çiğdemler baharda,
güller yazda çiçeklenir.
İncir çiçekleri seninle.

Bir duygu bütünlüğü arama benim şiirimde.
Zira ben insanı yazdım.
Gülerken ağlayan...

İnsan kaç kere ölür mösyö?
Yekpare mi gidilir ölüme?
Evrenin döngüsüne sığar mı iz düşümü?
İlahi fırça darbesidir gece ile gündüzün kavuşması.
Ve bize en çok yalnızlık hatırlatır ölümü.
Bir de şairlerden duymuştum,

Her yıl kırık notla bir üst sınıfa geçtik.
Zor sınavmış insanlık,veremedik.

Hava oldukça güneşli.
Çamaşırları mı düşüncelerimi mi asmalıyım ipe?

Geceleri yıldızlara mı baktın sevdam?
Işıl ışıl gözlerin...