Dertler ile geçti ömrüm.
Bahar vakti soldu gülüm.
Bir vefasız yar sevmişim.
Zor gelmiyor artık ölüm.
Dağlarım kar,boran olmuş.
Büyük aşkı yüreği kaldırmadı.
Ve öldüüüüüüüüüüüüüüüüüüü.
Otopside şu yazıyordu:
Kalpten gittiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.
O vakit anladım ki
Bittiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.
Yarınsız aşkmış canım,
Senle yaşadığımız.
Görünmez bir tuzakmış,
Kalpte taşıdığımız.
Batacaksa batsın artık,
Bu bayram da gelemedim anne!
Bu bayram da yordum gözlerini pencerede.
Saksıda ki sardunya da özlemiştir beni.
Hani ne de olsa geçen bayram öpmüştü ellerini.
Yüreğimdeki sonbaharlara inat dökmesin çiçeklerini.
Elinin değdiği yerden büyür baharlar bilirim.
Öyle bir bak,yak beni.
Siyah gözlerin gece gibi.
Kırmızı dudaklarının ateşi,
Cehenneme düşürür bedenimi.
Ellerin ellerime değer gibi,
Rojem;
Bütün yasakları ihlal edesim,
Bütün tel örgüleri yıkasım var.
Bütün mayınlara basıp,
Kalbimden vurulup kalbine düşesim var...
Başaklar boy verir bir bir.
Toprak ananın koynunda bereket.
Umutlar daneler kadar mutlak.
Ve bu vatan için toprağa girmek,
Sonsuz kere dirilmek...
Kardan adamlar da üşür mü anne,
Kardan,adamlar öldüğünde?
İzahsız ölümler düşer kış günü manşetlerine,
Yoksul ölümüdür bizimkisi,
Bir gazetenin altındayız ansızın,
Bir kez üstünde...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!