Mesut Sav Şiirleri - Şair Mesut Sav

Bir kibrit çöpünden,
Mavi denizlerin ötesinden.
Gelse de bize ölüm bir bir.
Kardeşçe yaşamak gibi,
Sevdamız vardır bizim.
Şiirler gibi ölmeyen...

Belki de bir yerlerde şiirler okunur ardımdan.
Güneş gülümser yarınlara...

Rojem;
Gecemi aydınlatan ay ışığım,
Yakamozdan baharlar açtırdın kalbime...

Asmanın yaprağından,
Sarma yaparlar sarma.
Topri seni seviyorum,
Başka bedeni sarma.
Topri seni seviyorum,
Benden uzakta kalma.

Yorulmak ne kelime...
Sevmek azizem,sevmek,
Ölene dek...

Şarkıların adı yok senden sonra.
Şiirlerin dizeleri sen.
Nice ayrılıklara alıştım ama.
Bir tek yokluğunu sorma!

Tüm sebepleri sıralasam bir bir.

Ve bütün kır çiçekleri adını söyledi:
Bahar...

Senle uyumak,
Senle uyanmak,
Seni yaşamak,
Sen ki çiçek açtıransın kalbimde,
Bahar bahar çoğalan...

Ben baharı doğaya özgü sanırdım.
İnsan sevince gönlündeymiş meğer...

Yazdığım her satırın,
Sen koktuğunu kimse bilmeyecek..