Yorgun insanların hikayeleri kısadır.
Bir BOŞVERe sığdırırlar tüm hikayeyi.
Izdırabım taşar yorgun gönlümden.
Bu nasıl kadermiş sanki kömürden.
Sensiz günlerimi saymam ömürden.
Böyle olmamalıydı aşkımın sonu.
Yanımda kalmalıydın bir ömür boyu.
Kaç geceyi savuşturdum yokluğunda,
Kaç geceyi bekledim.
Bu ne tezatlık sevgilim!
Seni sevdiğim gibi,
Ben kendimi sevmedim.
Büyük aşktı yaşanılan.
Sarmaş dolaş kollarımda.
Seni ne çok sevdim inan.
Can verirdim yollarında.
Hatırlatır seni bana.
Son paramı çaya,
Son nefesimi sana saklarım.
Avuçlarımda sıcaklığın,
Burnumda hasretin tüter.
Bir köşede gözlerinde demlenirim.
Beş para etmese de dizelerim,
Cennetin elması gibi,
Yasaktın aslında.
Ben Adem gibiydim,
sana aşık.
Sen Havva gibiydin,
duyguların karışık.
Tıpkı dolunay gibiydi şiir.
Dolunay gibiydi aşk.
Kimine en karanlığında aydınlık.
Kimine anlamsız bir varlık.
Ve gelgit oluştururken duygu denizimde.
Ben dolunaya aşık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!