Mesut Sav Şiirleri - Şair Mesut Sav

Baş köşesindeyim gönlümün.
Üstümde masmavi gökyüzü.
Üstümde masmavi deniz.
Uçsuz bucaksız bir evrende kimsesiz.
Kendim kendime konuk olmuşum.
Bu çağ bana uzak.

Yaşı kadarmış insanın yükü.
Uzaklaştığı çocukluğuna sarılışı ondan olsa gerek.

Rojem;
Yurdum oldun,
Sınırları olmayan...

Yine gece sabaha yol veriyordu,
Yüreğim ateşinde eriyordu.
Belki de ilk defa bir adam,

Bilinmeyen özüm ile.
Dilimdeki sözüm ile.
Vur gönlüme sazın ile.
Yüreğimle sana geldim.
Oyyyyyyyyyyyyyyyyyy

Denize bak ışıl ışıl sevgilim!
Herkes yakamoz der geçer,
Ben yüzündür derim...

Yaşlı bir insan öldüğünde bir insan ölmez,
Kültür ölür,
Sanat ölür,
Edebiyat ölür,
Bilgi ölür,
Yüzyıl ölür.

İçimden hiçbir şey gelmiyor bugün.
Çayın tadı buruk,
Kahve fazla kavruk.
Hayatım yıkılmaya yüz tutmuş,
Savruk...
Hangi kadına baksam seni görürüm.

Bugün de pencerede yolunu bekledim.
Hay aksi!Aklım yine gitmiş olmalı.
Kalbimden çıkmadığını bir an da unuttum.

Kırlangıç olsam konsam dalına,
Nefesinin rüzgarında uçsam asumana.
Kolların,kanatlarım olsa,
Tez ulaştırsa bahara.

Yüreğim kırlangıç olsa,