Mesut Sav Şiirleri - Şair Mesut Sav

1978-...................................

Sakarya ili Kaynarca ilçesine bağlı Dudu Köyü'nde dünyaya geldim.İlkokulu köyümde okudum.Ortaokul ve Liseyi Sakarya Arifiye Öğretmen Okulu'nda tamamladım.Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği bölümünü 1999'da bitirerek Ordu ili Akkuş ilçesinde göreve başladım. Bir süre Sakarya ili Hendek İlçesinde görev yaptım. Daha sonra Ankara'da görev yapmaya başladım.Halen Ankara'da MEB'e bağlı bir okulda öğretmenlik görevimi sürdürmekteyim.Kendimi kendime konuk etmeyi seviyorum.Bu söyleşiden şiir,şarkı,türkü ve marşlar çıktı.Buyurunuz ...

Mesut Sav

Bir martının gözüyle,
İstanbul'u seyretsem.
Yelkenlinin direğiyle,
Kız Kulesi'ne selam versem.

Hezarfen Ahmet Çelebi olsam,

Devamını Oku
Mesut Sav

Elinde tutamadığın
Uçan bir kuştur zaman
Oluklardan su gibi
Akar
Akar
Akar...

Devamını Oku
Mesut Sav

Bir geminin ardından,
Sallanan mendilim ben.
Hasreti koyup koynuma,
Sen de bırakıp gitme.

Bir karıncayım buğday tarlasında,

Devamını Oku
Mesut Sav

Hangi zamanda doğduğum bilinmez.
Kendimi tanımak için gelmişim dünyaya.
Ararım sorarım bulamam.
Balina karnında Hz.Yunus
Dipsiz kuyularda Hz.Yusuf’um.
Düşünceleri çarmıha gerilmiş Hz.İsa

Devamını Oku
Mesut Sav

Benim adım sonbahar.
Hiç durmadan yağmurlar yağar.
Sarı elbise giyerim.
Siz sevgili çocukları,
Okullara beklerim.

Devamını Oku
Mesut Sav

Mapustayım dört duvar arasında,
Parmaklıklar arkasında.
İlk olarak nasıl geldim bilmiyorum,
Bir kitap mı yazmışım,
Bir türkü mü tutturmuşum sevda üstüne,
Hümanizm üstüne...

Devamını Oku
Mesut Sav

Her yıl olduğu gibi
noel babayı bekleyecek çocuklar.

Bacadan mı gelmeli,
kapıdan mı diye düşünmeden.

Devamını Oku
Mesut Sav

ben öğretmenim
dağların zirvesinde yada
ufacık bir dere kenarında

anadolu yollarının tozunu
bir de tebeşir tozunu

Devamını Oku
Mesut Sav

Siyasetçi ol gardaş,
İstiyorsan bol bol yemek.
Şiir yazmak neyine
Öldükten sonra ekmek.

İhale,yolsuzluk onlarda.

Devamını Oku
Mesut Sav

Yıl 1985te,
Güleryüz Sokağı Numara: 5te.
Tonton Amcayı görürdüm.
Evimizin yanındaki kreşte.

Kış sabahları, kalkardım.

Devamını Oku