Kendime katlanamıyorum
Ve kendimle yaşamak oldukça zor.
Yeni yıldan dileğim bir an önce kendimden kurtulmak.
Bu nasıl olur bir fikrim yok.
Gökyüzüne ulaşmak isteyen bir çakıl taşı gibiyim
Ya da dünyayı sırtlamak isteyen bir karınca gibi.
Sönmüş bir yıldızın üzerinde,
Yalnız bir adam.
İçin için yanar yıldız,
İçin için yanar adam.
Kan kırmızısı güller açtı seherinde sabahın,
Bülbüller çoktan intihar etmişlerdi.
Bu sevda kime ölüm getirir?
Saçlarının siyahıyla ölüm arasında hiçbir fark yoktur.
Çaresizlik,
Balçık gibi,
Güneşli günler var,
Yaşamaya inandığım,
Gözlerimin gördüğü,
Çiçekler sarı, mavi, kırmızı ve beyaz…
Ağaçlar yeşil,
Gözlerin kahverengi,
Sarsıldı yer,
Yıkıldı üzerindekiler,
Yok oldu aileler.
Yoksulluğumuzdan,
Kimsesizliğimizden keder,
Toprak evlerimizden,
Gökyüzünde bir hüzün,
Sağanak halinde düşüyor yeryüzüne
Ve sonbaharda ölmek zor,
Sonbaharda ayrılmak tüm tanıdıklardan,
Artık alıştığın kentten,
Umursamadığın sokaklardan,
Aradım insanlığı dört bir yanda,
Nice insan gördüm sözlü beyanda,
Herkesin insanlığı aşikar ayanda,
Bulamadım kendime bir dost dünyada.
Kimi kusur arar görmez gözleri,
Acıyla açıldı gözlerim yeni güne,
Bedenim sağlamdı belki
Ama ruhum paramparça.
Ne sabahlar yaşadım ben oysa
Güneşi çağırırdım neşeyle,
Yeterince çirkin değilmiş gibi,
Bir de gözlük aldı şişman adam,
Söylediklerinden pişman adam,
Yaşadıklarından obez,
Gözleri de görmüyor bu kez,
Utanmaktan yorulmuş,
Bir gece vakti ulaştı kötü haberi,
Gece mesaindeydi ölüm meleği,
Tebliğ etti ilahi ihbarnameyi,
Aldı götürdü tebliğin malikini.
Kötü haber tez ulaştı bizlere,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!