Meral Meri Şiirleri - Şair Meral Meri

Sen hiç hayatında gözü yaşsız kaldın mı?
Peki, silgisiz kaldın mı?
Hadi onu da geç,
Sen hiç mutlu kaldın mı?
Böyle gözü yaşlı,silgili,sevinçli?
Kalamazsın ki tabii

Golgota'ya
Vardı yorgun bacaklarım
Bir baca isi kadar karanlıktı varışım
Dört yapraklı bir yonca ıslık çaldı
Çalıların arasından
Baktım.

Kim o karanlıktaki kararlı düşman?
İçin için yakan
Ve gözden kovulup
Gönülde hoşnut secdesine varan? ..
Kim sultanım seni de uyandıran?
Ve beni de sana katan,

Siz bayım
siz, evet siz
siz bir çocukluk mahallesinde uyuya kalmışsınız
sizin sokakta çok çocuk özgürlüğü duyuluyor
siz sanırım kahkahadan ibaretsiniz
Ve yaşlı bir yüreği geçmişine götürüyorsunuz

Sen bensiz günler geçiriyorsun,
ki ben hep sendeyim.
Ama ben sensizim,
O yüzden günler geçmiyor! ..

16.12.13.

Gerçi her şey üzgündü
Küskündü yüzüme al rengim-rengi dünyanın
Şosede balıklar,aynalara özenmiş bir sürahi su
Kalabalık sokakların ayak sesleri
Bir oda da böyle toplanıyor
Ölümden uzak, canlı ve özensiz.

Fikirlerinizden,yaşayışınızdan,
Sevdiğiniz şeylerden dolayı
Yapayalnız bir yaşamı göze alabilir misiniz?
Delice sevgileriniz var; içinde şefkat,merhamet,sağduyu hakim.
Bazen eleştiriyorsunuz bir kitleyi,bu sizi zalim mi yapar?
Bazen eleştiriyorsunuz susanları, bu sizi sessiz mi yapar?

Ödü kopuyor şimdi dünyayı sana zindan edenlerin;
Adaletin içine girip,taşları ayıklasana! diyorlar.
Susup susup,sen de öl diyorlar.
Bir şeyi seveceksen; gel diyorlar,sev bizi!
Hadi yavrum, usul usul gidelim biz,
Buralar bize tuzak gelir!

Olmuyordu bir çok şey, hep mağrurdu kendi içinde, Nitekim bazı güçler zaman zaman indirgiyordu iç sesimizi Canlar unufak, cam gibi kırılıyordu gözler önünde Ancak kimsecikler yoktu,kalabalık caddelerde. Kalabalıklaşıyorduk aslında içimizde; ne kalabalık ama! Ayrılıyorduk zifiri karanlıklarda bir bir, Lakin yer yer de, bir bütün olabiliyorduk çığlıklarımızda Ancak aldırmaksızın, biz kaybolur gibi ayın kandilinde Bitiriyorduk ışıklarımızı saniye saniye, güne dek; Akıl dışı işler işliyorduk, yanık vede sancılı gecelerimizde Lal oluyorduk kimi zaman, çığlıklar kaçışıyordu tek tek Irmaklarımız doluyordu nice yalnız kalabalığımızla, Güneş erken doğmuyordu, ruhu okşayan gecelerimize Ikınır gibi acı acı bir ses yükseliyordu duvarlarımızda Ne garipti yalnızlık; Oysa ne çok yalnızdı yalnızlık.. Resimler çiziyordum yok yere zamanın bir yerinde Tastamamken öylece izliyordum, azınlığımı çokluk içinde Asalakca mı yaşıyordum ne? Sinsice yaklaşan zihinlerden mi kaçıyordum yoksa? Ismarlıyordu sanki bizi yalnızlığa doğru Nasıldı doğurganlık? Damarlarımız mı gerilirdi? Azı çok mu ederdi? Yok yok düşten esinlenmekti o saflık; Aldatmazdı en azı,en çok yapardı düşlerimiz Leylekler getirirdi zaten bebekleri.. Narin elleri,saflık yumağı gibi tutardı bizi Isınmak içinmiydi, yoksa kalabalıklaşmak için mi bilinmez; Zira tecrübe etmek gerekirdi çokça şefkati. Kaldırım serçeleri gibi bakıyordu minnet dolu gözleri, Anlamsızca boşluğa dalar gibi Lavanta çiçeklerinden de farksızdı üstelik Masumca yaklaştım ve Akıl almaz derecede, uyku halindeydi minicik bedeni Körleştim yine o vakit; bizleşerek karanlığıma Köksalar gibi. Ölüyorum belki asilzade olmasamda, Temmuz ayında tüccar gibi Üzüm bağlarım soluyor, Donuyorum belki Üşürcesine Rüzgarda savrularak yalnızlaşıyorum, nice kalabalıkla birlikte. Meral&Meri(Bir Tutam Veda) 20.05.12.

Gitarımın en manalı melodilerinde tükenme
Asla vazgeçme kendinden
Ben senin varış noktanım!
En işlek caddenim arkanda değil,
Önündeyim,dokun bak...
Boyanmış gelinliğin değilim