Tevekkül içinde şimdi ruhum,
Aşkın peşinden koşmuyorum artık!
Ne olacaksa olsun diyorum,
Kendimi kadere bıraktım artık!
Çok yoruldu bu zavallı kalbim,
Açmış kollarını iki yana,
Beni bekler sevdiğim!
Uzatsam elimi,
Dokunacak gibiyim!
Gülüşü şenlendirmiş yüzünü,
Her şey bir anda oldu,
Önce ellerim yok oldu,
Sonra yüreğim...
Her şeyi gördü gözlerim,
Sen gidince nasıl delirdim,
Don yaprak!
Sabah seherinde,
Bu kadar güzel olmaya hakkın yok!
Hele kıpkırmızı bir gülü süslemeye...
Don yaprak!
Ben şimdi bir şiir yaratmalıyım!
Bunca pisliğin arasında,
Işıldamalı bir mısra!
Ben şimdi bir şey söylemeliyim!
Bu kara bulutlar arasında,
bir güvercin yavrusuydu,
apartman boşluğunun,
oyuntusuna yerleşmiş...
öylesine ürkekti!
bir bahar günüydü,
Bu gün onuncu günü yokluğunun,
Varlığının uzağındayım on gündür,
Bil ki saatleri zindan oldu ömrümün,
Parmaklıklarında ellerinin dolaştığı!
Bu gün anılar yakamı bırakmıyor!
Bir yük gibidir kirpikleri,
Ve de ışıldamayan gözleri,
Keskin hatlar olmalı,
Peçesinin altında,
Elleri ezelden kınalı kadının!
Kimse göremez güzelliğini,
Beni böyle bırakıp gidemezsin,
Bu hakkı vermiyorum sana!
Göz pınarlarımda çaresiz gözyaşlarıyla,
Terkedemezsin,
O sıcak gözlerini benden öylece alıp gidemezsin,
Ansızın bir melodi duyarsın,
Seni alır götürür…
Nereye bilemezsin.
Artık eski bir yarayı mı kanatır?
Yoksa bir yenisini mi açar?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!