Melih Coşkun Şiirleri - Şair Melih Coşkun

Boşver matematiği
2+2= “Sen” diyor bana yüreğim.
Yalanlıyor beynim
Sensiz yaşanmış bütün günlerimi
Kışın yağmıyor kar
Yazın güneş yakmıyor tenimi

Bütün şarkıların güzelleştiği bir anda
Çıkacaksın karşıma
Ağız dolusu söyleyeceğim seni ömrüm boyunca

Aniden bastıran kar gibi
Saracak ellerin bir anda her yanımı

Buralarda insanlar,
Bulduğu her lokmaya şükredecek kadar vefakardır
Ve namusludur alın terini ayaklar altına almayacak kadar
Bu yüzden buralarda insanlar bazı akşamlar aç yatarlar.

Buralarda şairler,

Hani hep saklanırsınız ya kendi ardınıza
Hani en iyi siz saklarsınız göz yaşlarınızı kendinizden bile
Acıyı göğsünüze gömüp
Taş kesilir ya bakışlarınız

Oysa bilmez miyim sanıyorsunuz

Ey düşenler;
Ağzımdan çıkan her söz
Sazımdan çıkan her nota
Yaktığım her ağıt,
Göğsümüzden süzülüp
Toprağınızı sulayan

Beynimde sürekli tükenmekte olan bir düşüncesin şimdi
Renkleri solgun resimlerde
Aramaktan vazgeçtiğim eski dost yüzleri gibisin
En kalabalık meydanlarda
Yaşanılan bir yalnızlık hikayesi
Daracık bir hücrede

Bazı kitaplar yasaktır buralarda
Bazı şairlerin kitapları
Bulunmaz karaborsa tezgahlarda bile

Burada bazı sözler hiç söylenmez
Fısıldanması bile yasaktır bazı düşüncelerin

Bir elin parmakları kadar kaldık
Gözümüzün içine bakıp anlayacak derdimizi
Yanmamış birkaç kibrit çöpü tutuşmayı bekleyen
Nemli sobalarda

Şehrin betonları arasında

Bilmezdim önceleri
Karadeniz’in Marmara’yla
Kan kardeşi olduğunu,
Kağıdın kaleme olan
Delice aşkını,
Kollarını göğe uzanır gibi açarak

Aşk başka türlü bir cesaret istiyor.
Ne savaştaki yiğitliğe benziyor
Ne de karanlıkta
Islık çalmadan yürüyebilmeye.

Aşk başka türlü bir cesaret istiyor.