Melih Coşkun Şiirleri - Şair Melih Coşkun

Gerçek aşk kavganın içinde başlar
Karanlık çöker
Pusuya düşer yüreğin
Bir çift göz düşer birden aklına
Gülümseyişlerdeki gamzelerde çukurlaşırken hayat
Yaşayacak bir sebep yaratırsın kendine...

Şiir değil bu
Bir yüreğin manifestosu
Delikanlı bir öykünün
Ömrümüzün tam ortasına çizdiği
Benzersiz resim.

Bir gün mutluluğumu da yazmak isterim.
Hiçbir şey yaşanmamış gibi
Sadece mutluluğun gözyaşını dökmek
Yeni baştan ak sayfalara
Kendi göğsümden çalıp ateşi
Dirilmek yeniden

Kan kardeşi midir
Savaş meydanında kanları birbirine karışanlar.....................?

2005

Söyle bu kaçıncı ayrılık
Belki aynı şarkıydı
Binlerce kez dinleyip hüzünlendiğimiz.

Kaç insan tanıdım senden sonra
Kendi yangınında kavrulmuş kaç esmer yürek,

Sen gülersin
Bahçelerde ilk yazdan kalma tatlı bir rüzgar
Sonra çok uzaklarda
Bir kelebeğin kanat çırpışı değiştirmeye başlar dünyayı
Adını çağırdığında bahar çiçekleri
Gökkuşağına bürünür titreyen ellerim

Seni sana anlattım seninle
Seni sana anlattım bensiz zamanlarda
Sen çizerken kendini ak kağıtlara
Ben yoktum sokaklarında şehrin

Kırgındın,

Seni sevmek
Daha dün bahçemde koşturan çocuk
Seni sevmek
Ellerimi hissetmeyene dek
Tutmak o sonsuz beyazlığı
Ve sonra küfretmek bütün ayazlara

Şiirler daha güçlüdür silahlardan,
Neden dersen;
Biri öldürür yaşayanı
Diğeri yaşatır ölmüş olanı...

2004

Unut yüzümü sevdiğim
Sen son sivil günahımsın benim
Unut sözlerimi
Seni sevdiğimi anlatan
Ben ki koyu bir yeşile boyamışım bütün isyanlarımı
Unutmak için belki