Sevgili!
Tanıksız olan yolcuyum, menzilim oldun benim
Gurbetin burukluğuyla ruhuma doldun benim
Sevgiden söz etmek için döner içimde aşık
Yâr Çeşmine dokunmaya bütün yollar dolaşık
Yenilgi rüzgârları mı
Aşk kapımı tırmalayan
Yaylım ateşine tutulmuşken ellerimiz
Şehrin baygın gözlerinde
Esir düşerken kalemim
Boynunda urgan izleri
Meyil vermem senden başka yâre ben
Dert ki; benim, en onulmaz yara, ben
Kurban olam hapsolduğum yere ben
Gelmedin yâr, gelmedin yâr, gelmedin
Yokuşlar; hakikat yolunda her an
Çileyle aşılan mesafelerdir
İnsanlık uğruna dönüyor zaman
O anı yaşatan ne kutlu erdir!
Yokuşlar; bitirir öğretileri
Yüreğimi mevzi yapıp, tutuyorken nöbetin serhaddimde
Suskun şehirler bakadururken ardında hecelerimin
Aniden uğultulu bir ses, uzaklardan geceme düştü
Bu gelen, bozuk bir niyetin habercisiydi
Ceylan gezen dağlar benim yurdumdur
Aşk uğruna yol tutarım, ardımdır
Nehirlerim boşaltıp doldururum
Itır kokan bahar, benim virdimdir
Gözlerinden akan yaşlar yıllarının güzündendir
Ağarmış ol cümle saçlar yar dediğin yüzündendir
Hüzün sarmış dört biryanın, geçmişe yoktur diyetin
Yol yorgunu bakışların, dağ ve tepe, düzündendir.
Ey gönlümü güdenim!
Yol yorgunu mısralarımla geldim sana
Tut ellerimden
Adınla dol sayfalarıma
Seninle aydınlığa süsleniyorum
İçimde susmayan kelimlerimle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!