Mehmet Taş Şiirleri - Şair Mehmet Taş

Bir eylül akşamıydı. Şehrin sokakları yağmurdan sırılsıklamdı. Evini kaybetmiş bir sokak kedisi gibi çaresizdim. Birden bütün bir şehir yabancılaşmıştı. Bir sokak lambasının altında öylece kalakalmıştım. İliklerime kadar ıslanmıştım ve üşüyordum. Telaş içinde yanımdan geçerken başını kaldırsan görecektin. Gidişini uzun uzun seyrettim. Kahverengi bir pardösü vardı üzerinde. Ayaklarında aynı renkten çizmeler. Saçların rüzgârdan darmadağınıktı ve ıslanmıştı eylül yağmurundan. Sen bilmesen de üşüyen bedenime garip bir sıcaklık, yalnızlıktan bunalan ruhuma garip bir aydınlık katmıştın.
Sonra hep o köşede beklemeye başladım. Sokak lambasının altında geleceğin umudunu hiç yitirmeden bekledim. Sen hep geldin. Yağmurla geldin, rüzgârla geldin, güneşle geldin. Her gelişinde ayrı bir heyecan, ayrı bir umut getirdin. Her gelişinde mutlaka konuşacağım diyordum. Seni uzaktan gördüğümde zihnimde onlarca sözcüğü yan yana sıralıyor, sen geldiğinde hepsini unutuyordum. Zavallı sözcükler birden buhar olup eylül akşamının ağır havasına karışıyordu.
Artık eskisi kadar yalnız değildim. Eskisi kadar umutsuz, eskisi kadar karamsar değildim. Odamın koyu yalnızlığında sen vardın. Adını bilmesem de, sesini hiç duymasam da her gece esrik sayıklamalarla sen doluyordun odama. Hayallerimin tek konuğu sendin. Düşüncelerimde bütün tuvallere seni çiziyor, bütün şiirleri senin için yazıyordum. Söylenmiş ve söylenecek bütün şarkıları sana adamıştım.

Haydi bir dilek dile
Yum gözlerini usul usul
Gönlünü aç sevdalara
Bütün sevdalılar adına
Bir dilek dile sevdadan yana..
Uzat ellerini Tanrı katına

Ağlarken avunduğum ninni
Gülerken saçtığım gün ışığımdın.
Geceler dolarken ıssız odama
En onulmaz korkularımda
Üstüme çektiğim yorgan
Beklediğim sabahımdın…

Korlaşan akşamlarda bir hüzün sağanağı
Öksüz kalmış gönlüme şimşek şimşek doluyor
Biz ikimiz
Yetim gönlümüzde saklı çaresizliğimiz.
Sen gözlerinde ki yaşla
Benim vazgeçilmez hasretimsin.

Umut yitiği takvimlere
Yine hasreti örüyor geceler
Gün geceye devretti nöbeti
Sustu aşinası olduğumuz
Kaldırımların telaşlı sesi.
Eylül sürgünü rüzgar

1…

Seni ne zaman sevmeye başladım bilmiyorum.Ne zaman tanıdığım da belli değil. Bildiğim tek şey seni ölesiye seviyor olduğum.
Bir ömür kadar kısa, bir an kadar uzun sevmiş olmam yetmez mi?
Bir söyleyebilsem seni senden de çok sevdiğimi.
Bir anlatabilsem aşkımın her şeyden üstün olduğunu. Beni anlar mısın?

Alın şu gönlümü yare götürün
Sensizlik bağrına tak etmiş deyin
Ağır oldu amma verdiğin ceza
O densiz bunları hak etmiş deyin

Bezirgandı hayal alır satardı

Salıcak sahilinde bir akşamüstü
Yosun kokuyordu kaldırımlar.
Çığlıklarında aç kalmış martıların
Oltasını denize attı yaşlı balıkçı.
Ya nasip dedi sessizce
Ya nasip.

Belli ki bitmeyecek bu sevda
Ne vazgeçeceğim senden
Ne de sana yar olmak var kaderde
Bir tren rayı gibi ikimiz
Birbirimizle var olacağız
Bütün istasyonlar yakın olsa da

Bundan sonra deme, yok bundan sonra
Sildim hayatımdan tamamen seni
Zorladın sabrımı, yoruldum gayrı
Sildim hayatımdan tamamen seni

Ne hayalde görün ne düşüme gir